1 t/m 6 mei

Dinsdag 1 mei 2018
Vanochtend na het ontbijt even een paar uurtjes geholpen bij de kindjes. Toen ik aankwam hingen de klambo's nog over de bedjes. Bij een kindje hing er een touw in. Dat ging 2x om haar nek en 1x om haar arm. Dit gemeld omdat als het kindje nog 1x omgerold had het nog veel strakker had gezeten... De reactie van degene die op de groep werkte was gelach. That's it. Wij in Nederland zouden ons kapot schrikken als je je kind zo aantreft in het bedje. Levensgevaarlijk!
Vervolgens de fles gegeven, peuters gedoucht en aangekleed, de bedjes verschoont en gedweild. Nog even bij de kids gezeten en gespeeld. Het kindje wat al kan lopen is toch wel een beetje te groot voor deze groep merk ik. Ze kan lopen, maar soms valt ze nog even om. Ze pakte toen een ander kleutertje waardoor die over haar heen met z'n hoofd op het beton viel. Echt wel sneu... Ze heeft schoentjes aan met een harde zool. Logisch, want dat loopt makkelijker. Alleen kruipen en liggen er ook andere waarbij ze best vaak iver hun vingertjes heen liep. Allemaal niet zo handig.
Voor de lunch gestopt en even m'n boek gelezen. Gelunched en de rest van de dag serie gekeken en spelletjes gedaan op m'n telefoon. Ziek zijn is echt zó niks voor mij!
Tussendoor nog langs geweest bij de apotheek voor Marga omdat die nu ook ziek is. Zelfde water gedronken natuurlijk hé.
Vanavond na het eten wilde we douche alleen hebben we geen water. Dan word het lastig... Gelukkig regende het enorm hard, dus emmertje buiten gezet en binnen 5 minuten was dat vol. Konden we daar ook gelijk de wc weer mee doortrekken!

Woensdag 2 mei 2018
Vanochtend hebben we een bezoek gebracht aan de primary school van zuster Ursela. Toen we aankwamen hadden de kinderen al snel door dat er 2 blanke waren. Ze begonnen te roepen en hoe verder we liepen hoe meer kinderen het doorhadden en hoe harder het geroep werd. Oorverdovend. Werd daar toch wel een beetje verlegen van. Zuster Ursela opgezocht en 100 schriften met 200 potloden gebracht. Daar waren ze erg blij mee! We zijn eerst in klas 3 gaan kijken. Toen we binnen kwamen gingen alle kinderen (stuk of 50) tegelijkertijd staan en zeiden "Goodmorning teacher". Wij hebben onszelf voorgesteld en ook tegen ons riepen ze toen "Goodmorning Nina". Het was best ingewikkeld dat we allebei Nina heete dus heb ik onze achter namen op het bord geschreven. Weer konden ze dat niet uitspreken. Het werd 'Nina Helen' haha!
De klas ernaast was klas 2. Die juffrouw zat met een lekkere warme winterjas voor de klas. Heete ons hartelijk welkom, weer voorgsteld en weer in koor kregen we een goedemorgen terug. Hier werden we 'Nina A' en 'Nina B' genoemd, dat vond ik echt slim! De juffrouw stelde de vraag welk liedje ze voor ona gingen zitten. Sommige kids staken hun vinger op. Degene die de iets mocht zeggen ging netjes staan, gaf het antwoord en ging daarna weer zitten.
Ook hebben we klas 1 gezien. Ook die zeiden allemaal in koor goedemorgen toen we ons voorgesteld hadden. De juffrouw gaf ons hier Keniaanse namen. Ik heete nu 'Nina Akini', want ik ben in de ochtend geboren. Nina heete 'Nina Oetjéno' want die is in de avond/s' nachts geboren. Hier werd weer voor ons gezongen. Super leuk! 'Old Mac' Donald had a farm'. Leuk als je het liedje herkent.
Als je daar op school komt begin je in klas 1, dan 2, 3, 4 enz. Onze rondleiding was precies andersom, maar dat gaf niks. Dit is misschien wel een leuke plek om te werken de laatate 3 weekjes.
Eind van de morgen zijn we met de matatu naar Oeguna gereden. Even langs geweest bij Eunice. Een vrouw met 2 dochters en een babytje (ook een meisje) van 4 dagen oud. Ze heeft een daycare en daar 3 mensen in dienst. We hebben wat baby kleertjes gebracht en 2 puzzels voor de kids. Ze heeft het goed voor elkaar! Een eigen huis, nieuw huis aan het bouwen, 3 dochters waar ze voor zorgt en heeft haar eigen inkomen.
Nog even langs de supermarkt gegaan en de safaricom voor beltegoed voor Nowe. Kan mooi stiekem in z'n koffer met een leuk kaartje.
Pannekoeken gegeten en rond een uur of 3 naar Sigomere gegaan. Zonder de zuster, die had een andere afspraak. Toen we door het hek heen reden leek het erg op een gezellige boerderij. Binnen zat een blinde vrouw achter een breimachine. Ook zat er iemand met verdraaiee voeten op een matras sleutelhangers te maken. Er lagen tassen, sleutelhangers, kleren enz. die ze zelf gemaakt hadden.
We kregen een rondleiding. Waar de meiden sliepen en waar de jongens sliepen. Onderweg kwamen er 3 kindjes op ons af. 1tje liep war scheef, de ander liep heel scheef en de 3de liep op handen en voeten omdat hij z'n benen niet kon strekken. Mooi om te zien dat hij zich dan toch voort kon bewegen en heen ging waar die heen wilde. Na de rondleiding een armbandje gekregen van Marga met allemaal kleine kraaltjes. Toen we terug naar Baby Home wilde waren we Elouise kwijt. Dus kregen we thee/frisdrank. Iedereen in Kenia is echt héél erg gastvrij. Later kwam Elouise erbij zitten en hadden we een gesprek over trouwen en op welke leeftijd je kinderen moet krijgen. Elouise en de zuster die ons rondleidde waren het daar niet helemaal over eens. Dat was toch wel grappig. Door de binnenlanden terug gereden. En toen we savonds wilde eten kregen we te horen dat we pas om 8 uur aten, met de zusters. Daat hadden we alle 3 niet zo'n zin in... Maar het was echt stik gezellig! Nina kwam video bellend met haar zus binnen en ze gingen meezwaaien. Tijdens het eten begon 1 van de 5 zusters uit zichzelf over de prostituees in Nederland. Met een big smile op haar gezicht. Die wist het precies te vertellen. Een non! Daarna ging het over tattoo's en piercings.
Nina liet haar navel piercing zien en 'Oooohh wauw!' Was in in koor.
Ze vroegen of ik nog een andere tatoo wilde. Dus ik zei 'ja' waarop zuster Ursela. Van de school van vanochtend zei dat ze dan m'n vel weg sneden en daar een andere getekend kon worden. Nou, we lagen helemaal dubbel van het lachen! Maar even verteld dat het niet zo werkt... Ze snapte niet zo goed waarom en dan vooral omdat het pijn had gedaan. 6 uur martelen noemde ze het, want ze zijn 6 uur bezig geweest met het zetten van m'n tatoeage op m'n schouder/arm.
Het was echt gezellig! Haha

Donderdag 3 april 2018
Vanochtend met de bus naar Oegoena gereden en met Maurice verder gegaan naar Consulata. Bij Consulata kregen we thee. En ik weet niet wat er is hier met beesten in het water, maar toen Marga het inschonk zat er een kakkerlak vast in de tuit van de theekan. Consulata kookte nieuw water, maar dat water word ik hier wel een beetje beu...
We zijn later met Maurice naar de 'Rambula Special School' gereden. Dat is speciaal onderwijs. Voor mensen met een beperking, maar ook voor mensen die gewoon wat extra aandacht nodig hebben. Ook zit er op hetzelfde terrein een school voor "normale" kinderen. Normaal klinkt stom, want wanneer ben je nou normaal?
Tijdens de rondleiding vertelde de man dat de kinderen welkom zijn en niet perse een uniform hoeven te dragen omdat daar niet altijd geld voor is. Ook vertelde hij dat ze de kinderen soms gaan halen in de wijken, omdat de ouders niet het besef hebben dat gehandicapte kinderen ook naar school moeten.
Op een gegeven moment kwamen we langs een stroompaal die half in een boom hing omdat hij omgevallen was. Levensgevaarlijk! In Nederland zouden we uit de buurt blijven, het afzetten en waarschijnlijk de brandweer bellen, maar hier zeggen ze gewoon dat de kinderen uit de buurt moeten blijven en gaan ze door waar ze mee bezig waren. Onderwrg was ik vooral bezig met m'n hoofdpijn en misselijkheid. Ben nog steeds niet lekker. Echt ruk.
Terug bij Consulata hebben we tjappatie gegeten. Geen idee hoe je dat schrijft! Stiekum komt dat wel een beetje m'n neus uit, we hebben dat deze week al 4x gegeten. Maar weigeren is onbeleefd, dus eet je het op.
Smiddags op de bank gelegen met de laptop van Nina en serie gekeken.

Vrijdag 4 april 2018
Vanochtend ons laatste ontbijtje gekregen bij de zuster. Ze kwam er even bij zitten en vroeg of wij foto's willen printen van de kinderen voor babtissum day waarvoor wij maandag uitgenodigd zijn. Na het eten even "afscheid" genomen van Little Joppe. De zuster wilde nog het een en ander uitleggen over het printen van de foto's. Het bleek dat de foto's nog genomen moesten worden, maar daar hadden we geen tijd meer voor. We wilde om kwart voor 10 bij de bus staan, maar we zaten om 10 voor 10 nog steeds bij de office van de zuster. Die bus die we wilde hebben, die hadden we dus gemist. Gelukkig stond de kerel er die we 5 jaar geleden een voetbal hebben gegeven en hield voor ons andere busjes aan. Allemaal vol natuurlijk, 3 mensen en 5 koffers. Ze stouwen het hier aardig vol, maar dit ging echt niet passen. Uiteindelijk kwam er een auto waarmee we mee mee mochten rijden. Dat was ideaal! Ik was misselijk, had hoofdpijn en wilde snel naar Kisumu. Die auto hobbelde veel minder, stopte nergens en zette ons ook nog eens af bij de compound Pabaris. 1 tas en een grote koffer naar boven gesjouwd de trap op en vervolgens nog een wenteltrap. Niet te doen! Maar het appartement is mooi! Het is echt super mooi! Groot en schoon! Durf hier voor het eerst in 4 weken op blote voeten te lopen en te douche zonder slippers! Is toch wel lekker! Nog even boodschappen gedaan, gekookt en gegeten. Vanavond laatste antibiotica ingenomen. Hopelijk werd ik daar ziek van en voel ik me snel beter. Dit duurt te lang!

Zaterdag 5 mei 2018
Vanochtend wat uitgeslapen en niet ontbeten. Hartstikke slecht, weet ik. Maar voel me nog steeds ziek. Op de bank gehangen en spelletjes gedaan op m'n telefoon. Heen en weer gebeld omdat de zuster haar telefoon niet opnam en wij die foto's moeten regelen voor Babtissum. Ze gaat het nu in Oegoena laten doen, is veel makkelijker!
Even langs een baby winkel omdat we nog een wit broekje willen voor Little Joppe. Gister al een net blouse gekocht voor Babtissum omdat Marga hem maandag mag dopen.
Een soepje gegeten bij Java House en toen ik zeindat ik ook spierpijn had zei Nina: "We gaan laten prikken op Malaria!". Dus maar bloed laten prikken... Gaat dus niet zo als we in Nederland omgaan met de hygiëne. Laat ik het daar maar op houden, haha!
Voor de uitslag nog even boodschappen gedaan en weer terug. Geen Malaria! Maar, wel nog steeds de bacterie die door het geïnfecteerde water in m'n lichaam zit. Best balen, want ik dacht van de antibiotica af te zijn, maar heb nu weer voor 5 dagen 3x per dag een pil

Zondag 6 mei 2018
Vanochtend weer wat uitgeslapen en zo eens rustig aan ontbeten. Beetje bank gehangen en daarna gezwommen. Was lekker!
Tussen de middag kip dingetjes klaar gemaakt en naar de masai markt gegaan. Leek een heel klein straatje, maar als je erdoorheen loopt hebben ze echt veel spullen! Iedereen lokt je naar binnen en gaat als je binnen bent in de uitgang staan. Dat was best irritant, want het zijn ontzettend kleine ruimtes en als er dan iemand voor de uitgang staat voelt het nog benauwder dan dat het al is. We hadden 2 kraampjes gehad en toen ging Marga op een bankje zitten. Voelde zich niet lekker. Weer 2 kraampjes verder ging ik even bij d'r kijken en zag ze er enorm beroerd uit. Had niet zoveel gedronken en zweete als een otter. Het voelse echt kut dat je dan niks kan doen voor je moeder! Nina wilde een tas kopen voor een vriendin en daarna hebben we Benson gebeld om ons op te komen halen. We moesten wel nog even wachten en een vrouw van het kraampje had door dat Marga ziek was. Die bood haar een stukje in de schaduw aan om te zitten. Bij haar een doek gekocht voor morgen (babtissum) en 2 armbandjes voor Marga en mij. Benson heeft ons naar Tuskys gebracht want daar zit het bloedprikcentrumpje. Ik achterop bij Marga met de tas op m'n rug omdat ze er dan minder makkelijk af zou kukelen, mocht dat gebeuren. De dokter deed aardig onderzoek, nam weer bloed af en centrufigeerde dat. De uitslag? Malaria... De dokter was "blij ons weer te zien", wij natuurlijk iets minder! Niey om haar; maar omdat een van ons zich weer/nog steeds ziek voelt. Wel mochten we alle 3 door de microscoop kijken! Dat was wel gaaf. Je zag de malaria in het bloed en later liet ze ook een erger stadia zien van iemand anders. Zat zag er wel anders uit.
Met de dokter naar de winkel gelopen voor pillen. Logisch natuurlijk dat ze daar ook kleren en telefoon verkoopte. Terwijl ze ons medicijnen verkocht hielp ze ondertussen een man aan een telefoonkaartje. Maar pillen gekocht en hopelijk voelt Marga zich ook snel beter.
Als je je ziek voelt is dit land toch een stuk minder leuk!