7 t/m 13 mei 2018

Maandag 7 mei 2018
Vanochtend ging om 6 uur de wekker en stonden we om 6.45 uur buiten op Sammy te wachten. Naar de Boemela line ofzo, die gaat sneller naar Rang'ala. Even de sleutel van het huisje gehaald en Little Joppe opgezocht. Ze waren buiten vollop bezig met de voorbereidingen zoals de tent opzetten en muziek instaleren. Om half 11 zou het beginnen en hebben we Little Joppe dus om 10 uur zijn nette pakje aangedaan. Natuurlijk begon het later! Om half 11 moesten alle andere kindjes op Little Joppes kamer nog een net pakje aan dus na 11 uur kon het wel beginnen. Viel nog mee, had veel langer kunnen duren. Marga, Nina en de studenten moesten achter de vaders, (moeders) en oma's gaan staan, door een boog van ballonnen heen lopen/dansen en op de stoelen gaan zitten onder de plastic tent. Stik warm! Ik had de rol 'fotograaf' op me genomen. Af en toe wat foto's gemaakt. Little Joppe is echt zo'n ontzettend makkelijk kind! Tijdens het verhaal van de Father begonnen kinderen te huilen omdat ze moe waren. Little Joppe niet. Daarna kregen ze honger, weer huilen. Little Joppe niet. Elke baby begon te piepen/huilen toen er water over hun hoofd werd gegoten. Litlle Joppe niet. Alleen wat babbelen en lachen! Lekker jong.
Toen het klaar was (3 uur) "gelunched". Marga en ik allebei 2 bananen en cola, omdat we nog steeds ziek zijn. Nog even bij de kids gaan kijken, die lagen met een fles in de boxjes. Op een gegeven moment begon er een te spugen die op z'n rug lag. Actie reactie, dus meteen op z'n buik gedraaid. Maar toen ik naar links keek (Little Joppe) lag die ook op z'n rug te spugen en te hoesten. Z'n nette pakkie zat al helemaal onder. Daar schrok ik wel even van... Vooral omdat er 9 van de 10 keer niemand is als ze de fles hebben. Die delen ze uit en omdat de kindjes zelf kunnen drinken lopen ze weg en gaan ze wat anders doen. Als hier dus niemand was geweest.......
Alle kleertjes uit getrokken, badje klaar gemaakt, bedje verschoond, aangekleed en weer klaar.
In het huisje even gedoucht en zo eten.

Dinsdag 8 mei 2018
Vanochtend hebben Nina en Marga afscheid genomen op Baby Home van de zusters, de kindjes en het personeel. Nog wat dingen besproken over het naar school gaan van Nowe en dat we Little Joppe willen sponsoren. Of course!
Afgelopen week hadden we nieuwe drinkflesjes gekocht voor de baby's omdat die gaten in de tuit véél te groot zijn en als de baby's drinken ze zich verslikken en overgeven. Gelijk werd Judith erbij gehaald (zodat meerdere mensen het zien en het dus niet achterover gedrukt word). Ze waren er ontzetten blij mee, vooral omdat we verschillende kleuren hadden gehaald en het zo makkelijk uit elkaar te houden is welk kindje welke fles krijgt. Ook hadden we extra tuitjes zodat als de gaten weer te groot werden ze die konden vervangen.
Na het afscheid vanuit Rang'ala doorgereden naar Oegoena. Daar zijn we weer op bezoek geweest bij Oenice. We wilde bij haar kippen doneren dus zijn we samen met haar naar een kippen boerderij gereden. Hier waren ze aan het renoveren, dus alle kippen waren weg. Alleen de kippen die te snel waren liepen nog wat rond, haha!
Dus doorgereden naar een kippenfabriek. Dit waren echt legkippen. Zaten met 3 kippen in een veel te klein hokje waar eigenlijk niet eens 1 kip genoeg ruimte in zou hebben... Er liepen er een stuk of 10 los waarvan er 1 dood op de grond lag. Ook liepen er ratten over de houten balken boven ons hoofd. Dat vond ik dan wel weer grappig!
Het systeem was echt heel handig! 1 kraantje opendraaien en dan stroomde het water door een halve buis van boven naar beneden langs elke kip. De kippen zaten gaas wat een klein beetje schuin afliep. Sneu voor die pootjes, maar de eireren rolde hierdoor vanzelf zachtjes buiten de kooi waar de kippen niet meer bijkonden en ze ze dus niet kapot kon pikken.
En wat ook wel grappig was, haha! Is dat Marga op een gegeven moment floot en alle 3750 kippen doodstil waren. Eunice leek het magisch te vinden. Ze vond het echt geniaal! Dat had ze nog nooit meegemaamt zei ze. Marga zei daarop dat ze de 'kippenfluisteraar' was.
Hier alleen ook geen kippen gekocht want deze waren te oud, legde niet veel eieren meer en kon je de meeste alleen nog maar gebruiken voor het vlees.
De taxichauffeur belde even en wist wel iemand die wat jongere kippen had. Weer ingestapt en verder gehobbeld. De weg was slecht, maar de auto was super luxe! Automatische raampjes die open konden, een irritante piep als je gordel niet vast zit en zelfs een achteruitrijcamera. Uiteindelijk kwamen we bij iemand thuis. Die had 5 kippen, 2 bruintjes waren 2 vrouwtjes en Eunice heeft zelf een haan, dus wil er alleen vrouwtjes bij. We hebben betaald en afgesproken dat ze morgen bij Eunice thuis 20 jonge kippen afleverd. Top!
Terug naar Oegoena gereden en naar een soort apotheek voor dieren/Boerenbond gelopen. Hier medicijnen gehaald tegen ongedierte zoals mijten enz en medicijnen voor in het water. Ook een 50 kilo zak voer, zodat ze even vooruit kan!
Met de Boemaline terug gescheurd naar Kisumu, wat gesnackt bij de KFC, boodschapjes doen, geld gehaald en naar Victory gereden. Daar werkt Agnes en die naait daar de schooluniformen. Ook maakt ze tassen, waaronder opvouwbare tassen. Een paar besteld en een filmpje op fb gezet zodat we er misschien nog meer bij haar kunnen betellen.
Terug bij Pabaris nog even gezwommen, was wel lekker na zo'n drukke dag. Omhoogkijkend naar de palmbomen, links en rechts bloemetjes, vogels die je boven je hoofd ziet en hoort fluiten. Denk dat ik de laatste 3 weken van m'n reis ook maar in Pabaris blijf!

Woensdag 9 mei 2018
Vanochtend zijn we (Marga en ik) opgehaald door Charles. Een tacichauffeur die ons naar Kweisos House heeft gebracht. Was ongeveer 1.5 uur rijden waarvan het laatste stuk over keien en berg op best lastig was. Ook werden we onderweg aangehouden door de politie. Hij was het er geloof ik niet helemaal mee eens en zei dat de politie corrupt was toen hij terug instapte.
Even wat gedronken, wat rond gekeken en een huisje uitgezocht. Met de lunch kregen we lasagna en salade, was erg lekker!
Smiddags regende het even, maar daarna zijn we gaan wandelen met Richard. Lekker op m'n slippers door de modder, haha!
We liepen langs een koffie plantage en kwamen toen bij de boerderij. Met koeien, schapen en varkens! Ook biggetjes, das toch wel schattig. Vervolgens langs een mooi uitzicht naar de rietsuiker plantage. Die stengels waren echt heel hoog!
Nog wat kindjes tegen gekomen die het leuk vonden om blanke te zien en naar de weg kwamen gerend. En als laatst nog een kudde koeien op de weg waar we doorheen gelopen zijn. Er liep een meisje achter ons die toen ze de koeien zag snel achteruit rende en zich verschool achter de struiken.
Terug bij Kweisos House stond er thee, koffie en koekjes klaar. All inclusive is echt chill!

Donderdag 10 mei 2018
Vanochtend hadden we om 8 uur het ontbijt besteld zodat we optijd konden gaan paardrijden, alleen kwam het ontbijt pas 55 minuten later. Maar, het was wel een lekker engels ontbijtje!
Na het ontbijt hebben we 40 minuten gelopen naar de plek waar de paarden zouden zijn. En die waren er! Ze werden voor ons geborsteld en opgezadeld, dat had ik best zelf kunnen doen, maar dit was ook prima. Marga op een paard en wat er zo mee wegloopt (omdat het laard vanzelf begon te lopen toen ze erop zat) was toch best grappig, haha!
Het was echt een hele mooie omgeving. Tussen de bergen en palmbomen door, langs de suikerrietvelden en meren. Super chil!
De gids die met ons meeging vertelde dat de eigenaar 5000 hectare grond heeft. 5000 hecatare! Das echt kei veel! Hoe meer ik daarover nadacht hoe meer ik bedacht wat ik dan allemaal anders zou doen met die paardjes. Ze stonden in een "stal", 4 gemetselde muurtjes, ongeveer 1 tot 1
5 meter hoog, zonder dak. En daar stonden ze alleen in, maar sommige moesten het delen met hun veulem of een kleine pony. Die staan dus de hele dag in de felle zon, toen wij er waren in ieder geval. Klinkt heel zielig, maar aan de andere kant bedacht ik me dat als er toeristen komen die paarden een rondje lopen en even hun benen kunnen strekken.
Toen we terug liepen kwam Charles ons achterop gereden met de auto. Goede timing, want nu konden we het laatste stukje meerijden. Nog even wat gedronken, de spullen gepakt, betaald en terug gereden. Charles heeft ons gelijk afgezet bij het ziekenhuis. Marga en Nina gaan morgen weer naar huis en Marga wil toch wel weten of ik nu weer beter ben of niet. En ze me dus weer gewoon gezond achterlaat. De prikmevrouw deed hygienisch andere handschoenen aan en ging met alcohol over m'n arm. Vervolgens pakte ze alleen het naaldje uit wat ze op tafel legde wat dus niet zo hygienisch was, maar ach, je kunt niet alles hebben natuurlijk. Ze gebruikte een handschoen als elastiek om m'n onderarm af te binden. Dat vond ik wel grappig. Ze wilde toch dat ik naar een echte dokter ging, dus moesten we laaaaang wachten. We hadden al betaald om een dokter te zien en dat hield me tegen om weg te lopen.  Om toch iets tegen mijn ongeduldigheid te doen ben ik maar naar de balie gegaan waar we nadat we een suter hadden gezien heen moesten om daar ook weer te wacht. Daar hing een bordje met "dermatology" nummer 1 was 'acne', nummer 2 was 'bacterial infection'... Heb je dus ondertussen 3x het hele verhaal verteld over het water met de worm erin. En dat die dus IN M'N BUIK ZIT en dan word je naar de dermatoloog gestuurd. Ik werd daar zo moe van. Ondertussen hadden we er een uur gezeten en gingen we maar weer terug naar het lab zodat we in iedergeval naar de uitslag konden luisteren, dachten we. Maar we kregen alleen een envollop. De dokter vroeg wat de andere dokter had gezegd, maar toen ik chagrijnig vertelde dat we die niet hadden gezien omdat ze ons naar de dermatologie hadden gestuurd regelde hij dat we gelijknterrecht konden bij de zuster. Gewicht, bloeddruk, hartslagen per minuut, zuurstofgehalte en tempratuur gemeten en toen werd opnieuw verteld dat we moesten gaan zitten wachten. Dus gewacht. Ondertussen zelf maar naar het blaadje met de uitslag gekeken, teveel rode bloedcellen dus bloedarmoede. Toen waren we eindelijk aan de beurt! Ze zag niks bijzonders in de uitslag en vroeg of ik me beter voelde. Ik zei 'ja'  en dan moest ik daar maar op vertrouwen zei ze. Binnen 3 minuten stonden we weer buiten...
Maar goed, naar Pabaris gezocht, want onze piki driver wist niet waar het was, haha! "Klim maar achterop, dan gaan we gewoon rijden en komt het allemaal goed" zei die pannekoek ;)
Toen we aankwamen bij Pabaris waren Millicent, Consolata, Sarah, Noni en Mariëlle er. Super gezellig!
Om 5 uur hadden we afgesproken met Agnes om de tasjes af te komen leveren, dus maar even gewacht met douche, maar dat had makkelijk gekunt, want ze was er pas om half 7. Toen we vertelde dat we er 70 wilde voor Nina's voor Kenia viel haar mond tot op de grond open. Ze was echt ontzettend blij en had nu niet alles bij natuurlijk, maar ik ben hier nog 6 weken dus ze heeft nog wat tijd.
Vanavond uit eten geweest bij Garam Masala. Een indisch restaurant. Was erg lekker! Toen ik toennwe terug wilde Sammy belde had ik echt zo totaal niet het idee dat ik tegen een Afrikaan praatte. "Goede avond, hoe is het met jouww? Primah? Ik ben onderweg. Tot zo!" En toen we er waren was het "Slaap lekkah!".

Vrijdag 11 mei 2018
Vandaag was de laatste dag dat we met z'n 3en waren. Toen ik m'n ontbijtje wilde maken belde mevrouw Pabaris. Ze wilde even komen praten. Prima. Ze vertelde dat ik de komende 3 weken als ik alleen ben toch in het penthouse kan blijven. Super chill! Maar ook dat ze voor de laatste 3 weken die ik hier bij wilde boeken geen plek meer had en deed een voorstel om elders te kijken op een compound die ook van hun is. Na het ontbijt zijn Marga en ik daar met haar heengereden. Het was netjes, klein, maar schoon. We hebben ook even gekeken bij een schooltje in de buurt waar ik dan eventueel zou kunnen werken. En bij een oud vervallen pand wat ze 2 maanden geleden gekocht heeft. Wij zagen niet wat zij erin zag tot ze dat uitlegde. Het plan is om er een natuurlijkpark aan te bouwen omdat het tegen het lake aanzit. Dat zou wel tof zijn inderdaad... Maar dan moet er wel nog veel gebeuren!
Toen we terug waren zijn we naar de masai markt gegaan. Dat was veel leuker dan de vorige keer, want Marga voelt zich weer helemaal beter! Wat rond gesnuffeld en je kon onmogelijk een kraampje overslaan, want ze hielden jou en elkaar allemaal in de gaten. Ze riepen en wezen vervolgens naar hun kraam, omdat ze wilde dat je ook bij hun kwam kijken. Keurig alle kraampjes afgelopen al waren we het alle 3 op een gegeven moment wel beu. Armbandjes, beeldjes en schilderijen. Overal hetzelfde, maar toch net ff een heel klein beetje anders. We hebben allemaal gekocht wat we wilde kopen. Aan het eind wilde ik nog een beeldje van een Giraffe. En toen ze me zagen zoeken en ik antwoord gaf op de vraag wat ik zocht was iedereen binnen no-time voor me aan het zoeken. Ik hoefde alleen maar te blijven staan en 'ja' of 'nee' te zeggen. Lekker easy. Toen we allemaal gekocht hadden wat we wilde kopen zijn we snel bij Java House nog iets gaan eten zodat we optijd terug waren voor Agnes. Die heeft nog 8 tasjes bijgemaakt zodat die vast mee naar nederland konden. Nog wat gedronken en cake gegeten als afsluiter en toen moesten we toch echt naar het vliegveld. Met z'n 4en heen en met z'n 2en terug. Toch best raar... Sammy reed precies dezelfde weg als toen ik met Nina aankwam, alleen zat ik nu alleen achterin de tuctuc. Ik herinnerde me het geluksgevoel van de eerste keer dat ik door die straten reed. "We are back!" dacht ik toen ik Nina aankeek. En die dacht precies hetzelfde. Zat met een brede glimlach naast me verwonderd om zich heen te kijken. Nu herkende ik vooral waar we heen gingen en was ik een stuk minder onder de indruk. Geloof dus dat ik ondertussen wel aardig gewend ben hier.
Thuis nog even gezwommen en gedoucht voor ik het eten van gister opwarmde en lekker serie heb gekeken

Zaterdag 12 mei 2018
Vanochtend ben ik met mevrouw Pabaris meegeweest naar Kibokobe (dat schrijf je vast anders). Naar het huisne gegaan wat ze 2 maanden geleden gekocht heeft. Toen we aankwamen vroeg ze 2 jongetjes de dozen met spullen te dragen. Natuurlijk kwamen ze alle 5 aanrennen, maar ze herhaalde dat de 2 grootste mochten komen helpen en meteen stopte de andere 3 kindjes met rennen. Dozen gesjouwd en de koekjes uitgepakt omdat er teveel kinderen waren om ze allemaal een heel pakje te geven. Ook het drinken moesten ze met z'n 2en delen, maar iets is beter dan niets.
Toen ze vertelde dat ze moesten gaan zitten deden ze dat braaf. Vervolgens in een rij gaan staan deden ze ook braaf. "Er is er maar 1 de baas" dacht ik toen, haha! In het begin keek ik nog naar de gezichtjes van de kindjes, maar na een tijdje zag ik alleen nog maar vieze kleine handjes en koekjes.
Toen de koekjes op waren liep ik weer naar binnen en was iemand naar het swahilli aan het vertalen wat mevrouw Pabaris zei. Dat ze hier kwam met 2 paar schoenen, 2 t-shirt en een broek. En dat ze door hard te werken had wat ze nu had. Compounds op verschillende plekken. Toen ze klaar was met haar verhaal sprak ze een vrouw aan die er veel jonger uitzag dan de rest. Ze leek 30 jaar, terwijl het echt bedoeld is voor oude mensen omdat die niet meer kunnen werken en dus geen geld hebben voor eten. De vrouw zei dat ze 68 was en teok haar pruik af. Dat was best gek, want ik had nog niet door dat ze een pruik ophad.  Maar ze trapte er niet in. Er werd even duidelijk gemaakt dat deze actie niet voor haar bedoeld was en ze moest gaan werken om haar eten te krijgen. Voor deze keer mocht ze blijven zitten en kreeg ze wat spullen. We hebben kaarsen, zakjes zout, lucifers, bakboter in een grote pot, meel enz enz uitgedeeld. Toen ze allemaal van alles een beetje hadden stonden ze op en liepen ze naar buiten. Ze bedankte iedereen en mevrouw Pabaris sprak nog een keer de jonge vrouw aan dat ze de volgende keer niet meer hoefde te komen en dat ze werk moest gaan zoeken. Vervolgens vroeg ze aan een vrouw erachter die in een hoek van 90 graden met een stok liep waar haar spullen waren, maar die droeg iemand anders dus was het oke. Toennwe de overgebleven spullem weer inpakte kwam er een man die vroeg waar zijn spullen waren. Mevrouw Pabaris keek hem vebaasd aan en zei dat hij niks kreeg omdat het voor oudere mensen was die niet meer kunnen werken en hij gewoon kon werken om eten te kunnen betalen. Hij zou maandag terug komen om haar te helpen zei hij. De kids die de dozen hadden gesjouwd kregen ook wat boter en meel omdat ze hadden geholpen. "If you work hard, you get you're reward". Tis hard, maar daar ben ik het wel mee eens. Veel mensen voeren hier niet veel uit om het nog vriendelijk te zeggen, maar vragen ze bij andere om eten of geld in plaats van dat ze werk gaan zoeken.
Samen zijn we naar het restaurantje gereden om wat thee en lekkers. Ik herkende het van 5 jaar geleden, dat is echt grappig!
Gekletst over de mensen hier in Kenia en dat ze anders denken dat 'ons'. Dat als er zo'n groot meer is er genoeg eten zou moeten zijn voor iedereen. En dat eten is er wel, alleen werken sommige mensen niet, dus hebben ze geen geld om dat te kopen waardoor de economie dus niet gaat rollen.
Op een gegeven moment hadden we het over wat voor werk ik deed en in September niveau 4 ga doen. Ze vroeg wat Marga deed voor werk en m'n vader. Toen ik zei dat ik geen idee had wat "m'n vader" aan het doen was keek ze even, maar toen ik het uitlegde snapte ze het haha. Ze zei dat ik dat hier aan de lokale bevolking maar beter niet uit kon leggen, want dat is hier niet zo normaal als in Nederland. In 2013 hebben we hier verteld dat Marga en Josien 2 zussen waren. Mevrouw Pabaris vertelde wel dat als je bv broers bent en je geen kinderen kan krijgen met je eigen vrouw, je broer even een nachtje bij jou vrouw slaapt en andersom. Dat vinden wij als Nederlander weer apart.
Terug bij het apartement wilde ik naar binnen, maar zat de deur van binnen op de knip. Zo had ik de deur niet afgesloten, maar het bleek dat de schoonmaakster er was. Dat hoef ik hier dus allemaal niet zelf te doen! Ook hebben ze hier een wasmachine en verschonen ze m'n bed. Echt luxe!
Even gebeld met het thuisfront, grappig dat Marga nu alweer naast Josien op de bank zit. Gisteravond is ze pas vertrokken.
Vanmiddag boodschappen gedaan, soep gemaakt, gezwommen en lekker gegeten!
Vanuit Afrika was ik zo ineens weer bij de verjaardag van m'n jarige oom! Echt super leuk om iedereen dan weer even te zien. Grappig dat iedereen me vind stralen. Toch ook wel gek dat hun daar nu met z'n alle zijn. Als ik niet in Afrika was was ik daar nu ook. En dan niet via het videobellen, maar echt.
Maar goed, nu nog even serie kijken, morgenochtend lekker uitslapen!

Zondag 13 mei 2018
Vandaag een echte 'lazy sunday' gehouden.
Vanochtend uitgeslapen, rustig aan eens een ontbijtje. Laptop aan, film gekeken maar die was niet boeiend. Het was veel leuker om een raadsel te sturen naar de mamsen thuis voor moederdag met dat we als ik terug ben een workshop bonbons maken gaan volgen. Daarna gezwommen en in het zonnetje mn boek gelezen. Een leukere film gekeken en uitgebreid gedoucht. Vanavond hoef ik ook niet te koken, want heb soep gemaakt voor 2 dagen