Mama Ngina en Nowe's oma
Door: Nina
Blijf op de hoogte en volg Nina
10 April 2018 | Kenia, Kisumu
Maandag 9 april 2018:
Vanochtend hebben Nina en ik na het ontbijt voor het eerst hier met de hand de was gedaan. Toen het opgehangen was onze spullen gepakt en heeft Sammy ons naar Mama Ngina gebracht. Dat is een weeshuis met schooltje erbij in Kisumu. De kinderen hebben nu vakantie. Toen we aankwamen rijden stonden al snel alle kinderen om ons heen. We kwamen 1 van de studenten tegen, zij is met ons een rondje gelopen en heeft uitgelegd wat er allemaal is. Een soort van klaslokaal, ruimte met bankjes en tv waar ze te eten kregen en we hebben de meidenkamer gezien waar de meiden met zn 2en in bed slapen, omdat er ruimte en bedden te kort zijn. Er zijn ook jongens, maar die kamer hebben we niet gezien. Na de rondleiding zijn we naar Francis gegaan in het kantoortje. We hebben de ruimte bekeken die we op willen knappen. We gaan nu met Sarah een plan maken en dan kunnen we beginnen. Dat gaat natuurlijk wel op Keniaans tempo, dus heeeeeel chil. Toen wij naar buiten stapten van het kantoor kwamen de andere 2 studenten van het ziekenhuis vandaan. Die hadden medicijnen gehaald voor 1 van de kinderen. We hebben met de kinderen bellen geblaasd en spelletjes gedaan. Bijvoorbeeld estafette. Ook hebben we gedanst, dat was erg grappig. Met bellen blazen viel het me op dat de kinderen onderling goed voor elkaar zorgen. Zoals dat er een groter kind bellen blaast in de richting van een klein kindje zodat die er ook bij kan. Rond lunchtijd hadden de studenten een uur pauze, dus hebben wij met hun pauze gehouden. Dat was gezellig, het zijn leuke meiden. Na het eten werd er een jongetje op het potje gezet. Ik dacht dat toen hij klaar was hij braaf bleef zitten. Maar, het bleek dat hij niet kon lopen, dus hij moest ook wel blijven zitten. Niemand kwam hem helpen tot er 2 kleine meisjes van een jaar of 6 -7 aan kwam lopen. De ene hield het manneke naar voren en de andere veegde z'n billetjes af. Vervolgens heesen ze samen z'n broekje omhoog en tilde ze hem op z'n stoeltje. Triest dat er gewoon personeel rondloopt, maar de kinderen dit doen omdat er niemand komt... Het manneke pakte mn hand en wilde ook iemand anders hand. Toen hij m'n 2 handen vast had probeerde hij te staan, maar dit lukte niet. Hij kan zijn benen niet strekken. Heel de tijd zei hij iets maar verstond ik hem niet. Bleek dat hij naar de tv wilde, maar daar kon hij niet heen. Het jongetje opgepakt, stoeltje meegenomen en binnen geparkeerd bij de tv. Hij was echt ontzettend blij!
Ook liepen er 3 honden op het terrein die puppies hadden. Ik vond het ontzettend zielig! Moeders uitgemergeld en alles accepteren wat de kinderen met hun deden. Sommige aaide lief, maar andere tilde bv de pups op door hun omhoog te slepen aan hun voorpoten. Of een stiekje om de nek en het voorpootje zodat ze niet meer konden lopen. Erg grappig... Niet dus!
Ik vond het erg bijzonder dat er niemand daar naar de kinderen of ons om leek te kijken. We zijn daar 3 kwart dag geweest en hebben 1x iemand gezien die een paar kinders mee nam om te eten.
Wij vermaakte de kinderen met bellenblaas, dansen, estafette, enz enz maar verder is er eigenlijk niks waarmee ze kunnen spelen. Alleen een heel oud draaimolentje waar ze op kunnen klimmen. Als je niks kunt doen duurt de dag best lang. Er liggen veel stammen met hout om gehakt te worden. De kinderen kunnen daar bij en zijn tussen de 2 en tsja, 14?
We zijn nog even met de studenten om boodschappen geweest. Paste makkelijk met 6 personen in een tuctuc en boodschappen haha! Aangekomen bij ons huisje was er geen water en stroom. Water was er later wel, maar geen stroom hebben is toch wel ff een dingetje... Want we wilde gaan koken, maar dat kon niet. Nina's telefoon was leeg, wilde hem opladen, maar dat kon niet. Geen licht, koelkast heeft geen stroom. Dus... In het begin waren we erg melig en konden we erom lachen. Niet koken, chips genoeg. Maar toen we bedachten dat het binnen toen en een kwartier donker zou zijn werd het al iets minder grappig. En wat doe je dan? Precies, dan ga je naar de studenten in Pabaris om daar je eten te kunnen koken en te douche!
Dinsdag 10 april 2018:
Vanochtend hadden we nog steeds geen stroom. Gelukkig hadden we onze telefoons op kunnen laden bij de studenten. Las een berichtje van Nowe dat hij vandaag toch wel naar zijn oma kon, maar dat stuurde hij om 1 uur vannacht en toen sliepen wij al. Dus dat las ik vanochtend pas. Hij had om 7 uur de bus genomen en was dus half 9 (toen onze wekker ging) in Kisumu op het busstation... Dus, haast! Elkaar gevonden op het busstation. Nog even boodschappen gedaan voor zijn oma. We hadden rijst, oegali meel, zout, suiker, vaseline, drinken, zeep, wasmiddel, boter om te bakken en nog wat meer. En hoe duur was dat? €17,- das niks hé? Het was wel fijn om te zien dat Nowe goed op de prijzen lette en keek naar het goedkoopste. We zijn met een matatu naar zijn oma gegaan maar moesten natuurlijk eerst weer wachten tot de bus nokkie vol zat voordat we vertrokken. Terwijl we wachten liepen er kei veel mensen voorbij die zonnebrillen, drinken, vieze worstjes enz enz wilde verkopen. Sommige accepteerde een 'nee' heel goed, andere minder. Bijvoorbeeld een dronken man, die niks verkocht, maar nogal onder de indruk was van mzungu's (blanke). Toen wij het raapje opnieuw dicht wilde doen deed hij hem weer open. En opnieuw en opnieuw en opnieuw. Op een gegeven moment bemoeide zich de man voor ons zich ermee en zei waarschijnlijk iets van dat hij weg moest. En wie niet luisteren wil moet voelen, dus kreeg hij een flinke klap van de bus chauffeur omdat hij niet wegging. Na 2 uur rijden kwamen we aan bij Nowe's oma. Ze was erg blij om ons te zien. Ik wilde haar begroeten met een hand, maar zi ging eerst voor ons bideen. Ze woont in een vierkante hut, gemaakt van koeienpoep. Heeft 2 plastic stoelen en een houten krukje. Geen bed en matras, dus als we dat nog kunnen sponseren zou dat mooi zijn. Nowe heeft ons rondgeleid door het dorpje. It's one big family en we moesten overal binnenkomen en gaan zitten. Van Nowe moesten we eten, maar dat vonden we ongemakkelijk omdat ze zelf niks hadden... Wel hebben we wat gedronken bij iemand die hij ook z'n oma noemde, maar qua familielijn z'n tante zou zijn. Ze had 3 koeien in de tuin die er erg goed uitzagen en had een enorme woonkamer voor keniaanse begripppen. Na een paar uur rondgelopen te hebben zijn we terug gegaan met de piki piki. Het is heerlijk om met de piki te gaan, ik voelde me echt vrij. We hadden het idee dat de mensen daar niet vaak blanken zagen omdat iedereen naar ons riep, zwaaide en met ons wilde praten. Nog meer dan in Kisumu. We hebben nog wat gedronken met Nowe en toen heeft hij de bus terug naar Rangala gepakt. Wij reden naar huis en godzijdank hadden we weer stroom! Yes! Super blij, dus even een vreugdedansje gedaan. We konden vanavond dus zelf koken
Vanochtend hebben Nina en ik na het ontbijt voor het eerst hier met de hand de was gedaan. Toen het opgehangen was onze spullen gepakt en heeft Sammy ons naar Mama Ngina gebracht. Dat is een weeshuis met schooltje erbij in Kisumu. De kinderen hebben nu vakantie. Toen we aankwamen rijden stonden al snel alle kinderen om ons heen. We kwamen 1 van de studenten tegen, zij is met ons een rondje gelopen en heeft uitgelegd wat er allemaal is. Een soort van klaslokaal, ruimte met bankjes en tv waar ze te eten kregen en we hebben de meidenkamer gezien waar de meiden met zn 2en in bed slapen, omdat er ruimte en bedden te kort zijn. Er zijn ook jongens, maar die kamer hebben we niet gezien. Na de rondleiding zijn we naar Francis gegaan in het kantoortje. We hebben de ruimte bekeken die we op willen knappen. We gaan nu met Sarah een plan maken en dan kunnen we beginnen. Dat gaat natuurlijk wel op Keniaans tempo, dus heeeeeel chil. Toen wij naar buiten stapten van het kantoor kwamen de andere 2 studenten van het ziekenhuis vandaan. Die hadden medicijnen gehaald voor 1 van de kinderen. We hebben met de kinderen bellen geblaasd en spelletjes gedaan. Bijvoorbeeld estafette. Ook hebben we gedanst, dat was erg grappig. Met bellen blazen viel het me op dat de kinderen onderling goed voor elkaar zorgen. Zoals dat er een groter kind bellen blaast in de richting van een klein kindje zodat die er ook bij kan. Rond lunchtijd hadden de studenten een uur pauze, dus hebben wij met hun pauze gehouden. Dat was gezellig, het zijn leuke meiden. Na het eten werd er een jongetje op het potje gezet. Ik dacht dat toen hij klaar was hij braaf bleef zitten. Maar, het bleek dat hij niet kon lopen, dus hij moest ook wel blijven zitten. Niemand kwam hem helpen tot er 2 kleine meisjes van een jaar of 6 -7 aan kwam lopen. De ene hield het manneke naar voren en de andere veegde z'n billetjes af. Vervolgens heesen ze samen z'n broekje omhoog en tilde ze hem op z'n stoeltje. Triest dat er gewoon personeel rondloopt, maar de kinderen dit doen omdat er niemand komt... Het manneke pakte mn hand en wilde ook iemand anders hand. Toen hij m'n 2 handen vast had probeerde hij te staan, maar dit lukte niet. Hij kan zijn benen niet strekken. Heel de tijd zei hij iets maar verstond ik hem niet. Bleek dat hij naar de tv wilde, maar daar kon hij niet heen. Het jongetje opgepakt, stoeltje meegenomen en binnen geparkeerd bij de tv. Hij was echt ontzettend blij!
Ook liepen er 3 honden op het terrein die puppies hadden. Ik vond het ontzettend zielig! Moeders uitgemergeld en alles accepteren wat de kinderen met hun deden. Sommige aaide lief, maar andere tilde bv de pups op door hun omhoog te slepen aan hun voorpoten. Of een stiekje om de nek en het voorpootje zodat ze niet meer konden lopen. Erg grappig... Niet dus!
Ik vond het erg bijzonder dat er niemand daar naar de kinderen of ons om leek te kijken. We zijn daar 3 kwart dag geweest en hebben 1x iemand gezien die een paar kinders mee nam om te eten.
Wij vermaakte de kinderen met bellenblaas, dansen, estafette, enz enz maar verder is er eigenlijk niks waarmee ze kunnen spelen. Alleen een heel oud draaimolentje waar ze op kunnen klimmen. Als je niks kunt doen duurt de dag best lang. Er liggen veel stammen met hout om gehakt te worden. De kinderen kunnen daar bij en zijn tussen de 2 en tsja, 14?
We zijn nog even met de studenten om boodschappen geweest. Paste makkelijk met 6 personen in een tuctuc en boodschappen haha! Aangekomen bij ons huisje was er geen water en stroom. Water was er later wel, maar geen stroom hebben is toch wel ff een dingetje... Want we wilde gaan koken, maar dat kon niet. Nina's telefoon was leeg, wilde hem opladen, maar dat kon niet. Geen licht, koelkast heeft geen stroom. Dus... In het begin waren we erg melig en konden we erom lachen. Niet koken, chips genoeg. Maar toen we bedachten dat het binnen toen en een kwartier donker zou zijn werd het al iets minder grappig. En wat doe je dan? Precies, dan ga je naar de studenten in Pabaris om daar je eten te kunnen koken en te douche!
Dinsdag 10 april 2018:
Vanochtend hadden we nog steeds geen stroom. Gelukkig hadden we onze telefoons op kunnen laden bij de studenten. Las een berichtje van Nowe dat hij vandaag toch wel naar zijn oma kon, maar dat stuurde hij om 1 uur vannacht en toen sliepen wij al. Dus dat las ik vanochtend pas. Hij had om 7 uur de bus genomen en was dus half 9 (toen onze wekker ging) in Kisumu op het busstation... Dus, haast! Elkaar gevonden op het busstation. Nog even boodschappen gedaan voor zijn oma. We hadden rijst, oegali meel, zout, suiker, vaseline, drinken, zeep, wasmiddel, boter om te bakken en nog wat meer. En hoe duur was dat? €17,- das niks hé? Het was wel fijn om te zien dat Nowe goed op de prijzen lette en keek naar het goedkoopste. We zijn met een matatu naar zijn oma gegaan maar moesten natuurlijk eerst weer wachten tot de bus nokkie vol zat voordat we vertrokken. Terwijl we wachten liepen er kei veel mensen voorbij die zonnebrillen, drinken, vieze worstjes enz enz wilde verkopen. Sommige accepteerde een 'nee' heel goed, andere minder. Bijvoorbeeld een dronken man, die niks verkocht, maar nogal onder de indruk was van mzungu's (blanke). Toen wij het raapje opnieuw dicht wilde doen deed hij hem weer open. En opnieuw en opnieuw en opnieuw. Op een gegeven moment bemoeide zich de man voor ons zich ermee en zei waarschijnlijk iets van dat hij weg moest. En wie niet luisteren wil moet voelen, dus kreeg hij een flinke klap van de bus chauffeur omdat hij niet wegging. Na 2 uur rijden kwamen we aan bij Nowe's oma. Ze was erg blij om ons te zien. Ik wilde haar begroeten met een hand, maar zi ging eerst voor ons bideen. Ze woont in een vierkante hut, gemaakt van koeienpoep. Heeft 2 plastic stoelen en een houten krukje. Geen bed en matras, dus als we dat nog kunnen sponseren zou dat mooi zijn. Nowe heeft ons rondgeleid door het dorpje. It's one big family en we moesten overal binnenkomen en gaan zitten. Van Nowe moesten we eten, maar dat vonden we ongemakkelijk omdat ze zelf niks hadden... Wel hebben we wat gedronken bij iemand die hij ook z'n oma noemde, maar qua familielijn z'n tante zou zijn. Ze had 3 koeien in de tuin die er erg goed uitzagen en had een enorme woonkamer voor keniaanse begripppen. Na een paar uur rondgelopen te hebben zijn we terug gegaan met de piki piki. Het is heerlijk om met de piki te gaan, ik voelde me echt vrij. We hadden het idee dat de mensen daar niet vaak blanken zagen omdat iedereen naar ons riep, zwaaide en met ons wilde praten. Nog meer dan in Kisumu. We hebben nog wat gedronken met Nowe en toen heeft hij de bus terug naar Rangala gepakt. Wij reden naar huis en godzijdank hadden we weer stroom! Yes! Super blij, dus even een vreugdedansje gedaan. We konden vanavond dus zelf koken
-
10 April 2018 - 19:37
Ans:
Dat was dus weer een dag vol indrukken.
Blij met stroom.
Goed voor jullie zorgen.
Goed zonnebrand blijven gebruiken.
Leuk om jullie te volgen met het goede wat jullie daar doen. -
10 April 2018 - 19:49
Marga:
Wat een belevenissen weer zeg.
Erg leuk om te lezen. Heerlijk dat ik straks naar jullie toe kom -
10 April 2018 - 19:54
Ine:
Fantastisch om jullie verslag te lezen.
Een reis met veel indrukken, geniet ervan en zorg goed voor jezelf!
-
10 April 2018 - 20:43
Ellen:
Wat maken jullie veel mee zeg.
Zo lief dat jullie zo willen helpen❤️ -
10 April 2018 - 21:35
Ingrid:
Wat mooi geschreven ! Leef met jullie mee ❤️❤️❤️ -
10 April 2018 - 22:20
Josien:
Dag lieve meiden, wat een mooi reisverslag weer! Ik kan in gedachten de plaatsen zien waar jullie komen. Wat is het leven daar toch anders dan in Nederland! Geniet er samen van en laat je niet gek maken door mensen die van alles willen......... -
10 April 2018 - 22:22
Tiny Nijhoff:
Wat een ervaring meiden, goed bezig hoor! Ik wens jullie een waardevolle tijd! -
10 April 2018 - 22:24
Hannie Heere:
Wat geweldig dat je ons mee laat genieten van jullie avontuur in Kenia. Wat een andere wereld dan we hier in Nederland gewend zijn zeg. Pas goed op elkaar en geniet met volle teugen! -
10 April 2018 - 23:24
Jasmijn:
Zo tof wat jullie daar allemaal willen verbeteren. Succes met het voortzetten van jullie actie plan! -
11 April 2018 - 15:15
Piet Keijsers:
Ja Ja lekker goedkoop wonen he Ha ha. Maar je mocht wel op bezoek binnen Pabaris dat is wel bijzonder toch. Leuk om jullie verhalen te lezen. Zo herkenbaar he
Veel plezier nog -
11 April 2018 - 19:38
Ineke:
Leuk hoor Nina, als je dat schrijven drie maanden vol kunt houden zou wel fijn zijn en reizen we gewoon met jullie mee.xxx -
11 April 2018 - 22:11
Wies:
Breng maar mee, we hebben nog een kamer vrij -
12 April 2018 - 07:41
Joop:
Mooi verslag nina zo te horen is daar nog zat te doen maar jullie zijn goed bezig . -
18 April 2018 - 23:21
Mieke (zus Josien):
Ha, die Nina, wat beleven jullie veel zeg. Het lijkt allemaal veel op het leven in Oeganda,
waar ik geweest ben. De stroomuitval, de busjes, het eten, de verkopers bij de busjes etc.
Het is echt een andere wereld. Prachtig dat jullie daar iets kunnen betekenen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
