11 t/m 17 juni 2018

Maandag 11 juni 2018
Vanochtend om 7.15 uur de wekker om voordat ik naar Rangala ging nog even snel klambo's te halen bij SWAP. Dat is opgestart/word gerunt door een Nederlandse vrouw, echt grappig! Met 8 klambo's richting Bungoma Line en daar met de bus naar Rangala. De chauffeur reed er (weer) voorbij, maar dit keer herkende ik het, dus stopte hij een stukje verder toch zodat ik alsnog uit kon stappen.
Zuster Mary-Hester was niet aanwezig, maar het personeel zei dat ik de klambo's wel op kon hangen. Ze moesten alleen aan het plafond gehangen worden en ik had geen haakjes bij... Ze gingen zoeken en kwamen er met 1 terug. Dus toen ben ik naar Ugunja gereden en daar gezocht. En waar ga je dan zoeken? Precies, bij een winkel waar een kapot fietswiel buiten hangt. Daar hebben ze vast schroefjes en inderdaad, ze hadden ze!
Bus terug gepakt, maar voor die dat kleine stukje af ging leggen naar Rangala moest ik eerst nog even een half uur wachten. Toen ik terug was op Baby Home zeiden ze dat ik snel was, maar door dat wachten voelde ik dat niet echt zo. Haken in het plafond gedraaid en de klambo's opgehangen. Stiekem vond ik het er wel tof uitzien! Netjes ook wel... Een stuk veiliger dan met die losse touwen in die bedjes en deze zijn (nu nog) zonder gaten.
Ook even op de groep met de hele kleine baby's netten opgehangen. Ik had 8 klambo's gehaald omdat er 8 bedjes staan op de groep van Little Joppe, maar 2 bedjes kunnen doen met 1 klambo, dus de andere 4 op de 1ste groep opgehangen. Op een tafel staand terwijl alle baby's je met grote ogen huilend aankijken. Ondertussen had ik Little Joppe in zo'n loop dingetje gezet omdat hij constant aan het jammeren was. Hij is nog steeds niet echt lekker hoor. Ondanks ze wel zeggen dat hij beter is. Hij ligt alleen maar te jammeren en te kronkelen in z'n bedje en als je hem vasthoud duwt hij zichzelf naar achter.
Maar, met gehuil op de achtergrond dua de klambo's opgehangen. Mooi eindresultaat. Gelunched en daarna nog even bij Little Joppe gekeken. Lag wakker in z'n bedje dus even gekoeld en dat vond hij nu wel prima. Lief keek hij me met een schuin oogje aan terwijl z'n hoofd op m'n borst lag. In de middag terug gereden naar Kisumu.

Dinsdag 12 juni 2018
Vanochtend naar Panda's gereden omdat ik de bonnetjes van Mary wilde zodat ik kon zien dat de school betaald was. Onderweg een sms'je gestuurd dat ik er bijna was, maar toen ik aankwam was ze er niet. Wel was er een véél te magere hond. Écht veel te mager! Heb er ondertussen best wel wat gezien hier in Kenia, maar dit was toch wel heftig. Vooral omdat het beestje zo ontzettend lief was. Wilde geaaid worden en kon haar overal aanraken. Zo'n dotje!
Toen Mary aankwam had ze alleen het bonnetje van toen we samen geweest waren en niet van de laatste betaling die als het goed is gedaan is. Vraag mezelf af of hier ik achteraan moet of dat het toch wel goed zit zo...
Na het bezoek aan Mary doorgereden naar St. Claires van Zr. Lushi. Afgelopen zondag hebben ze de schooluniformen gebracht en ik wilde graag zien hoe die geworden waren. Ze had er 10 en vertelde dat er nog 12 gebracht zou worden, maar die waren nog niet klaar. Ze vroeg of ik wilde dat alle kindjes een uniform aandeden. Maar ik vond het genoeg als 1 mannetje zich in zo'n uniformpje hees voor de foto. Stond netjes, nieuwe uniformpjes. Bijna vergeten om de puzzels enz achter te laten als extra'tje en toen naar de winkel gereden voor hondenvoer. Dit wilde ik al eerder doen, alleen vond(/vind) ik dat best een lastige overweging... Mensen hier hebben bijna niks tot niks te eten en wat ga jij dan doen? Een hond voeren... Top idee! Denken mensen dan, lijkt mij. Maar van de andere kant, kindjes hier hebben geen eten, worden gedumpt in weeshuizen enz, maar er zijn wél weeshuizen. Er word wel hun best gedaan voor ze. Ze worden ergens oogevangen en kunnen naar het ziekenhuis als er iets is. Er word naar ze omgekeken. Hier in Kenia, kijkt niemand, maar dan ook echt niemand naar een hond om. Overal zie je uitgemergelde honden en katten lopen. Ze geven ze niks te eten en als ze dan zelf opzoek gaan en ze iets van een kraam jatten worden ze weggetrapt. Kinderen hebben er absoluut niet voor gekozen om te leven in deze armoede, niemand denk ik, maar mij lijkt dat een mens nog wel kan bedenken dat hij/zij iets zou kunnen veranderen. Als is het maar klein...
Maar goed, met 20 kilo hondenvoer op de piki terug naar Panda's en de zak voer afgegeven. Nu zag ik de 7 puppy's inderdaad ook waar ze het al eerder over hadden. Ik zei dat ze er echt niet goed uitzag zo mager. En toen kreeg ik terug: "Ja, maar ze heeft 7 pups!". Dat klopt, ze heeft 7 pups. En daarom is het helemaal erg dat ze er zo mager uitziet want dat betekend dat ze die kleintjes niet kan voeden. Ook gezegd dat een hond er gewoon goed en gezond uit kan zien als ze 7 pups heeft. Maar het werd mij duidelijk dat het ze niet veel boeide. Ze keken een beetje zo van 'Tsja, hallo. Het is een hond. 7 pups. Heb je hier ooit een dikke hond gezien? Wtf intreseerd deze hond ons nou...' maar ja, ze hebben de zak voer en ik hooo dat ze wat aansterkt zodat ze zich beter voelt en weer melk produceert voor d'r pups. Het was al begin middag, maar terug op Pabari toch maar even gelunched, fotos doorgestuurd, wat aangeklooid en nog een uurtje in de zon gelegen. Prima dagje!

Woensdag 13 juni 2018
Vandaag lekker helemaal niks gedaan!
Vanochtend toen ik wakker werd m'n boek uitgelezen in bed. Ontbeten terwijl ik serie keek. Tralalalalala. Smiddags bij het zwembad rondgehangen en wat in de zon gelegen. Begonnen in m'n andere boek. Muziek geluisterd en naar de vliegende vogels en palmbomen gestaard. Nog even gekletst met de studenten die later kwamen toen ze klaar waren met hun stage. Gedoucht, eten, serie weer aan. Heel de dag de compound niet afgeweest! Was best wel chill.
Niks spannends dus. Alleen tijdens het roken van een sigaretje. Toen had ik m'n gezicht ingesmeerd met After Sun en m'n bril binnen laten liggen. Er maakte iets geluid in de bosjes en toen dacht ik dat er een klein wit jurkje aan gelopen kwam... Dat was dus niet zo!
Het was een witte broek met een zwart t-shirt wat erboven gedragen werd. Het was alleen donker en niet discriminerend bedoeld, maar als er een zwart persoon met zwart t-shirt in het donker uit de bosjes komt lopen, dan zie je dat niet... Haha!

Donderdag 14 juni 2018
Vanochtend Wies opgehaald bij het vliegveld!
Natuurlijk liet Sammy even horen hoe goed zijn Nederlands was, haha.
Bij Pabari wat gedronken en gekletst. Even het zwembad laten zien en waar ik eerst verbleef in de penthouse. Verzonnen wat we vandaag nog wilde gaan doen. Besloten om boodschappen te halen en langs Bentor te gaan in de sloppenwijken.
Die was erg blij met de boodschappen die Wies voor d'r gehaald had en de voetbal voor de kleine mannen werd niet meer los gelaten.
In het begin van m'n reis voelde ik me vaak best wel verlegen of ongemakkelijk als er een stilte viel of als ik niet wist wat ik moest zeggen, maar dat ben ik helemaal kwijt. Maakt alles, veel in ieder geval, een stuk eenvoudiger.
Bentor was oegali aan het eten met vis. Een vis met staart en kop er nog aan. Ze vroeg of we ook wat wilde maar hebben toch maar 'nee' gezegd. Later wel wat gedronken, was allemaal wel prima. Wat grappig was is dat Wies het laatste beetje aan het jongste zoontje van Aida gaf en die het principe van het rietje niet snapte. Het rietje deed hij wel in z'n mond, maar vervolgens deed hij de fles omhoog alsof hij er gewoon uit zou drinken waardoor hij alles over zich heen goot. Stiekem best grappig.
Nog even bij Benson langs geweest. Rendé (zijn zoontje) is weer thuis maar voelt zich nog steeds niet lekker. Toch wel sneu zo'n manneke wat ziek op de bank zit, zich niet lekker voelt en helemaal niks te doen heeft omdat de tv stoort als een... Gewoon heel erg stoort! Hier weer wat gedronken. Thee met melk. Het was niet heel vies, maar een 2de kopje hoefde niet hoor.
Benson heeft ons terug gebracht naar Pabari, daar even gechilld en 's avonds uit eten geweest bij Mona Mi. Pizza, lekker!
Tis toch wel gezelliger met z'n 2en dan in je eentje. En gek, want Wies is hier net en begint aan haar avontuurtje zegmaar terwijl ik dit zie als laatste stukje van m'n reis. Dat is nu toch wel een beetje begonnen geloof ik...

Vrijdag 15 juni 2018
Vanochtend was Wies nog moe van de reis denk ik, want die lag nog te slapen. Beetje geklooid op m'n telefoon en ontbeten. Toen we allebei ontbeten hadden een bezoekje gebracht aan de Luthern school. We wilde Beryl even zien, maar het was een speciale vrije dag. Dus helaas was die er niet... Wel werden we vrolijk begroet door de andere gehandicapte kinderen.
Doorgereden naar Mama Ngina om te laten zien hoe het er daar uitzag maar ook hier hadden ze geen les en waren ze vrij. Even een rondje gelopen met een vrouw die daar werkt en toen we in de eetzaal aankwamen zat Samwell daar. Vanaf het eerste moment spreekt dat kereltje me enorm aan en ook nu weer. Hij herkende mij ook, kwam blij op me af en gaf me een knuffel.
In het kantoortje waar de vorige keer het doosje met de opgesloten pup stond moesten we weer in het 'visiting book' schrijven. Ondertussen stoeiend met Samwell, maar ik was sterker haha. Grappig om te zien hoe hij z'n best deed.
Wies even de ruimte laten zien die we hebben oogeknapt, maar dat zag er wel al een beetje anders uit... Er was nog 1 kussen, kapot. En er lag een tafelpoot op tafel. Beetje hmpff dus. Maar goed...
Bij Java House even wat gegeten en toen op zoek gegaan naar de overdekte markt waar ze groente verkopen. Daar was ik nog nooit geweest. Na een tijd wandelen kwamen we bij Panda's uit. Aangeklopt en George deed open. Grappig om te zien dat hij Wies herkende. Tami begroette ons ook vriendelijk met haar 7 pups. Is wel een kroelhondje hoor. Heel fijn dat we gebruik mochten maken van de wc. Dat was in het huisje waar wij 5 naar geleden ingezeten hebben. Grappig en gek om dat weer te zien. Stiekem even naar binnen gekeken waar Joppe en ik geslapen hadden, maar daar stond geen bed meer. Ziet er wel minder uit dan 5 jaar geleden, wat viezer enzo. Aan George gevraagd waar de markt is hij zei: "in town, aan de rechterkant", maar dat was dus echt wel links. Groente en aardappelen gehaald. Was best een oké markt. Het was in een soort loods. Terwijl we eerst zoekend over een markt liepen met gespannen zeilen erover. Ziet er wel echt buitenlands uit. In de loods groente en aardappelen gekocht. Daarns wilde we wat drinken halen maar vroegen ze 180 chilling voor 2 flesjes drinken. Daar trapte we natuurlijk niet in, dus gevraagd of dst de normale prijs was of om we blank waren. Toen ik naar Wies keek die achter me stond zag zij een vrouw seinen naar de man dus toen hebben we in de supermarkt maar een flesje drinken gehaald. In het parkje even wat gedronken, was wel chill! Op een gegeven moment kwam er een man aangelopen met een plastic stoel. "How are you?" Vroegtie. Dus Wies zei "Bad!", die was al snel klaar met de mensen die 'mzungu' riepen of constsnt vroegen hoe het ging, dus zei zr dat het slecht ging waardoor de man bleef staan... "Als je nou gewoon gezegd had 'i'm fine', was hij misschien gewoon doorgelopen!" Zei ik. Haha!
Hij kreeg telefoon en toen zijn we wrggegaan. Benson ons op laten halen en op Pabari nog even gezwommen. Gekookt en Yatzee gespeeld. Gewonnen natuurlijk! 2 van de 3 ;)

Zaterdag 16 juni 2018
Vanochtend met de Bungoma Line vertrokken naar Rangala. Toen we aankwamen op bus station riepen ze m'n naam en vroegen ze hoe het ging. Toen ze Wies zagen zeiden ze "We love Nina, Nina is our friend!" En toen Wies vertelde hoe ze heette herhaalde ze allebei "Wiezz" in koor.
Aangekomen op Baby Home bij sister in het kantoortje gezeten gepraat. Little Joppe is ziek. Hij heeft/had Malaria en heeft nu iets met "his chest", maar of dat nou een longontsteking is of niet werd me niet helemaal duidelijk. Roos kwam hem brengen en gaf hem aan mij. Hij had een wollen sok om z'n handje omdat daar een infuus in z'n ader zat voor medicatie. Hij voelde zich echt niet lekker. Was weer aan het "kronkelen" omdat hij niet wist hoe die moest gaan liggen en jammerde constant. Na het praten z'n nieuwe T-shirt aangedaan en even langs de andere kindjes gelopen. Toen ik hem eenmaal wat langer vast had vond hij het wel oké. Roos kwam hem halen om hem z'n medicijnen te geven. Even geholpen met de fles geven bij de baby's en toen belde Nowe. Van de week zei hij dat hij vrijdag vrij zou zijn en zaterdag dus op Baby Home. Maar hier was hij niet. Hij belde om te zeggen dat hij naar Nakuru ging en dinsdags terug zou zijn. Prima, komen we woensdag terug. Wel de voetbaltenues en kalender achter gelaten bij sister. Na de fles gegeven te hebben naar Mildred's huis gegaan. Dat was het plan, maar toen er bijna bij de poort waren riep sister: "Nina!!" En moesten we dus terug. Lunch... Snel overlegd dat we gingen zeggen dat het lullig was als Mildred op ons moest wachten en daar kwamen we zo veel makkelijker onderuit dan dat ik gedacht had! Sister zei gewoon iets van 'Oke, das goed. Maar als daarna terug komt is dat ook goed'.
Onderweg kwamen we iemand tegen die ons erheen zou brengen, want we hadden geen idee waar het was. Mildred heeft wel een leuk huisje. Niet zo groot, net als elke Keniaan hier een mini huisje heeft, maar prima te doen!
Even gekletst, ook over hoe moeilijk sister is voor het personeel en gevideobeld met Nina.
Toen we weg wilden moesten we van Mildred wel écht mee eten. Hier kwamen we helaas niet onderuit want voordat we het wisten kwam ze al terug met een bord vol eten. Rijst met bruine bonen, absoluut mijn favoriete maaltijd maar niet heus... Het ene bord lag net iets voller dan de ander, dus snel even gewisseld toen ze voor zichzelf ging halen zodat ik minder bruine bonen had, yes!
Met de piki richting Ugunja voor Eunice, die willen we van Nina's voor Kenia nog een keer 50 kilo kippenvoer geven, maar helaas was ze er niet. Woensdag dus ook maar terug naar Ugunja. Drinken gehaald bij de supermarkt en met de bus terug naar Kisumu. Bij Java even een drankje gedaan, naar huis gelopen en met de piki naat Dunga Hill Camp. Waren net te laat voor de zonsondergang, die zagen we ondergaan toen we nog achterop de piki zaten. Wel lekker gegeten!

Zondag 17 juni 2018
Vanochtend onderzoek gedaan naar de behandeling van sikelcelziekte. Rende lag binnen 2 maanden 4x in het ziekenhuis dus vragen Wies en ik ons af wat voor medecatie hij krijgt en of er geen andere mogelijkheden zijn. Alles gelezen over bloedtransfusies en stamceltransplantaties. Helaas lazen we ook dat er geen genezing mogelijk is, alleen symptoombestrijding.
Wel heb ik besloten om geen arts te worden toen ik dat allemaal las.
Daarna naar de supermarkt gelopen terwijl we onderweg natuurlijk weer vollop aangesproken werden. Boodschappen gedaan en met volle tassen terug gelopen. Thuis even een tosti klaar gemaakt en Zr. Lushi gebeld of we langs konden komen. Dit was mogelijk!
Met Benson richting Zr. Lushi gereden en daar een tijdje staan wachten bij een poort, zonder bewaker, die je uiteindelijk gewoon zelf open kon duwen. Toen ik op Zr. Lushi afliep vroeg ze waarom ik de kids niet begroet had. Ik wist geen antwoord, dus maar terug gelopen en alle handjes geschud. Naar het kantoortje gelopen en daar gekletst over hoe het was enz enz en op een gegeven moment zag ze de tatto op de voet/enkel van Wies. 'Kak!' dacht ik 'Daar gaan we weer...' en vervolgens ging het over tattoo's en botox. Ik probeerde heel wijs niks te zeggen, hopend dat we niet weer dezelfde dicussie zouden krijgen als de keer dat Nina en ik er waren. Zr. Lushi zei dat als je tattoo's hebt je gods schepping schendt.
Gelukkig ging het later over andere dingen. Geen echte discussie gehad gelukkig!
Nog even met de kindjes buiten gezeten en gespeeld. Begon heel rustig met het overgooien van een balletje op 1 of 2m afstand, maar dat werd uiteindelijk lummelen en hard rennen. Was erg leuk!
Later terug gereden naar Kisumu en zo ff koken