4 juni t/m 10 juni

Maandag 4 juni 2018
Zaterdag en zondag druk bezig geweest, dus vandaag lekker rustig dagje gehouden!
Toen ik wakker werd nog even in bed blijven liggen, aangekleed, ontbijtje gemaakt.
Serie gekeken op de laptop, eieren gebakken, naar de winkel gewandeld, maar in alle 3 de supermarkten hadden ze geen paprika, dan maar weer sperziebonen met kip en rijst... Er is hier niet zoveel variatie in de winkels. Wel als je hier een week of 2 zit, maar nu zo na 2 maanden wil ik wel weer een keertje lasagna, bbq met verschillende soorten vlees, soep met lekkere ballen! Ipv dit gehakt wat anders smaak. Maar ja, iets is beter dan niets en aangezien mensen hier doodgaan van de honger mag ik eigenlijk niet klagen!
Nog even gedoucht en toen ik op de bank lag werd ik weer gebeld door een nummer wat niet opgeslagen stond in m'n telefoon. Daar word ik ook zo moe van... Iedereen belt me en als ik niet opneem proberen ze mijn nummer te bellen met een ander nummer in de hoop dat ik dan wel opneem. Vaak geef ik niet eens m'n nummer maar hebben ze die omdat ik hun een keer gebeld heb, bv voor een taxi...
Maar, dit keer opgenomen en daar was ik blij om want het was Nowe!
Nowe belde even om te zeggem dat hij het heel erg vond dat hij er niet was geweest zaterdag en hij het ontzettend lief vond dat ik een tas met spulletjes achter gelaten had. Hij klonk echt ontzettend blij en vrolijk! Grappig, want eigenlijk had ik verwacht dat hij wel weer wat verlegener zou zijn nadat hij me een tijd niet gezien had, net als in het begin. Hij dacht dat ik alweer terug was in Nederland, haha! Nee. Hij komt de 16de voor een weekje naar Rangala, dus dan is hij weer thuis. Dat is wel tof!
Daarna nog gedoucht, gekookt, verder met m'n serie en gaan slapen

Dinsdag 5 juni 2018
Vanochtend kwam ik erachter dat de stroom was uitgevallen doordat mijn telefoon "error" zei bij het laden van een pagina. Gister was ik (vind ik) ook al best wel aan het mopperen in m'n blog, maar af en toe word ik hier wel moe van dingen in Afrika hoor. Dat ik geen wifi heb is niet erg, maar dan doe je het licht aan en denk je "oh ja.." wil je thee zetten voor bij het ontbijt en denk je "oh ja..." telefoon bijna leeg, maar die kun je dus niet opladen. Geen wifi. Geen koelkast waar de kip enz in ligt.
Of dat als je over straat loopt en iedereen iets van je wilt. Iedereen 'hallo' zegt en dat is niet erg, maar dan ook 9 van de 10 keer 'how are you?' Waardoor je iets terug moet zeggen en zeggen ze soms al  reageren met 'i'm fine' terwijl ik dan niet eens gevraagd heb hoe het met hun is maar ze dat dus eigenlijk wel al verwachten. Of dat mensen je daarbij een hand geven en je door wilt lopen, maar je hand niet meer loslaten omdat ze je aandacht willen. Dat was gister bv nog. Iemand komt op je af, steekt zijn hand uit (waardoor ik die eigenlijk automatisch vastpakte om hem te begroeten) maar vervolgens liet hij niet meer los ondanks ik door bleef lopen. Prima hoor, maar af en toe heb ik daar gewoom echt geen zin in. Als er een gewone Keniaan voorbij loopt  doen ze dat ook niet... Dan zwaaien ze niet overdreven met een big smile op hun gezicht naar je of je achterop de piki komt, dan vragen ze niet het dubbele bedrag, dan zeggen ze niks als je door het poortje van de supermarkt loopt, dan roepen ze niet naar je dat je een mzungu bent, dan zitten ze niet aan je als je voorbij loopt. Ja, ik merk dat ik daar af en toe best moe van word hier...
Maar vandaag maar wel weer lopend naar de winkel geweest, anders beweeg ik helemaal niet hier! Beetje glibberig, want het had vanochtend geregend. Te voet gleed je al uit, laat staan op een piki...
Ze hadden eindelijk weer paprika's in de winkel. Nog nooit zo blij geweest met een paprika.
Thuis soep gemaakt en tijdens het soep maken hoorde ik buiten een belletje en gepiep. Het gepiep was van een muis die er niet al te best uitzag en het belletje zat aan de halsband van de kat. Ze waren aan het spelen, nou ja, de kat was aan het spelen met de muis. Niet andersom of wederzijds. Wat wel grappig was was dat elke keer als de muis "piep" zei de kat hem even 5 seconde met rust liet. Hij had hem echt makkelijk op kunnen eten, want die domme muis bleef gewoon zitten. Maar toen zag ik datie in een heel dun draad zat gewikkeld. Dus een schaar gepakt en de muis bevrijd! Toen kon hij lopen, dus de kat er weer achteraan. Gebruikte het echt als speelgoed gewoon, tis sund, haha!
Lekker soepje gegeten, alleen echt veel te veel gemaakt. En tijdens het roken van m'n sigaretje kwam er uit de donkere struiken een zwarte kat met dikke staart en grote ogen op me af gestormd. Schrok me de pleuris! Maar, niet gegild! Toen die kat mij zag draaide die om en vloig hij terug de bosjes door. Later kwam er een Yorkse Terriër tevoorschijn, die zat er waarschijnlijk achteraan

Woensdag 6 juni 2018
Vanochtend vertrokken naar Rangala Babyhome, want Little Joppe is vandaag jarig. Die kleine vent word 1 jaar! Ze zeggen dat hij jarig is in ieder geval, maar Nowe heeft (ook) 3 geboortedatums...
Toen ik aankwam was er weer niemand op de groep en lagen alle kinders nog in hun bed. Het was 11 uur en ze beginnen om 8 uur, waren wel al verschoond en hadden eten gehad, maar zo in bed liggen de hele dag lijkt mij toch wel saai.
Even met de zuster gekletst en de kleertjes gegeven die Marga aan Gerda en Nina meegegeven had. Was de zuster erg blij mee!
De zuster vertelde dat Little Joppe ziek is en Malaria heeft. Hij werd toen meteen gehaald en aan mij gegeven. Tempratuur gemeten, 37.6, geen koorts, maar volgens de zuster wel. Hij krijgt nu medicatie. Hij krijgt 3 verschillende dingen. De ene kreeg hij 5 dagen lang, de andere 3 en de andere 2 dagen. Zuster begon te schrijven en maakte van alle medicatie 5 dagen. Dat zou ik op m'n werk niet zomaar even kunnen doen, op de lijst gaan strepen en aanpassen zoals ik het wil... Vond dat best apart. Ook hoe de lijst eruit zag 'weet uberhaupt iemand hier wel hoe het werkt en moet met medicatie?' Vroeg ik mezelf af.
De vorige keer dat elk kind een drankje moest trokken ze ze aan hun handje omhoog (kindjes zijn nog geen jaar), werd er in de wangen geknepen en het werd zo naar binnengekapt. Ook als ze begonnen te hoesten tijdens het drinken bleven ze het gewoon naar binnen kappen. Werkte naar mijn idee niet echt lekker...
Even thee gedronken en mocht Little Joppe meenemen. Die was wat aan het jammeren en aan het piepen, maar toen hij met zijn buik op mijn buik lag werd hij stiller en vielen z'n oogjes uiteindelijk dicht. Toen hij weer wakker was terug gelegd in z'n bedje, hij kreeg een fles. Ik heb even gelunched en toen met Nina gevideobeld. Iedereen hier heeft even naar haar gezwaaid haha. Toch gek dat ik hier nu nog rondloop en zij in Nederland is. Rondje gedaan over het terrein en bij de kinders en toen zag ik dat Little Joppe in slaap was gevallen met zijn rug op de fles. Alle melk was eruit gelopen dus z'n bed, kleren en hijzelf zaten helemaal onder. Net nieuw, z'n nieuwe pak en nu alweer vies!
Bedje verschoond en volgens mij kreeg er een kamer ernaast een kind een flinke mep. Eerst hoorde "Pats!" En daarna "Whééé!!" een kind huilen.
Nog even wat gekroeld, maar Little Joppe hing alleen maar een beetje. En toen de bus terug genomen naar Kisumu. Ik weet niet waarom, maar de chauffeurs reden echt achterlijk vandaag. Ik dacht dat de heenweg erg was, maar op de terugweg moesten 1 vrachtwagen, 3 auto's en 4 piki's uitwijken omdat die kerel iemand inhaalde wat hij steeds net niet ging halen als de ander niet uitweek en hij was ontzettend fanatiek met z'n irritante toeter. Laten we het net op tijd remmen maar overslaan haha. In Nederland zou denk ik m'n rijbewijs ingenomen worden!
De truc hier is dat als het spannend word gewoon niet te kijken, ogen dicht en dan komt het tot nu toe vaak wel goed. Maar als je voorin zit is dat best lastig...
Gedoucht, serie aangeknald en gegeten.
Lag te chillen op de bank, hoorde wat lopen dus keek achter het gordijn en ik ben niet bang, tis meer dat ik ff schrok. Maar vlak boven m'n hoofd zat een gekko me recht naar beneden aan te kijken met een vlieg in z'n bek! Holy moly!

Donderdag 7 juli 2018
Vanochtend lag ik nog in bed toen er aan de deur geklopt werd. Was al wakker, maar zo laat was het nog niet!
Ze kwam vragen of ze wilt dat mijn was vandaag gewassen word met de hand of dat morgen ook goed is, want er is vandaag de hele dag geen stroom... Morgen is helemaal prima, heb genoeg kleren bij. De volgende keer dat ik ga neem ik gewoon 1 koffer mee met eigen spullen en 23 kilo met spullen voor hier. Zoveel heb je hier niet nodig en sommige dingen kun je hier ook halen in de supermarkt.
Maar wel balen dat er weer geen stroom is. De eerste 2 weken in Milimani snapte ik dat wel, want daar leefde we echt op z'n keniaans zegmaar, maar dit is een best wel luxe compound...
Eind van de ochtend de bus gepakt naar Rangala. Even bij Little Joppe gekeken, zat in z'n bedje wat te jammeren. Even gekroeld, maar opvrolijken lukte helaas niet. De andere kids wel, haha! Hoe grappig is een bal op je hoofd? Nou, dat is echt hilarisch!
Elouise zei dat we meteen konden gaan terwijl we afgesproken hadden om half 2. Maar ik was klaar, dus prima. Hij ging voor de sleutels kijken en bleef een uur weg in z'n kantoor. Dat werd alsnog half 2 dus. Ik wilde toen echt weg, want de laatste bus ging om 4 uur en de vorige keer hebben we er 45 mimuten over gereden, naar Rambula, omdat de weg afgezet was. Maar, ze hadden eten klaar gemaakt en het maakte haar niks uit dat we op het punt stonden om weg te gaan, want ik moest en zou iets eten. Oke... Snel wat naar binnen geschoven, maar Elouise leek niet echt haast te maken. Die was op z'n gemak zo eens z'n eten aan het opscheppen, belde wat vrienden op, nam nog eens een hap, belde toen iemand anders. Hakuna matata. Amahoela! Ik moest en zou om 4 uur de bus hebben, anders moest ik in Rangala overnachten en dat was ik nou niet echt van plan. Afgeruimd en naar Ugunja gereden. 2 matrassen gekocht, lang gewacht bij de kassa. Vervolgens moesten ze de matrassen verbinden zodat ze dubbel gevouwen zaten zegmaar, maar uiteindelijk vond Elouise dit ook te lang duren. Mooi, matrassen in de auto geknald en naar de Rambula School gereden. Ze waren aan de weg bezig. Ze maakte er een asfalt weg van, eerst een laagje teer, toen werden er zwarte stenen opgegooid en een paar vegende mensen erachter die die met een heksenbezem de losse steentjes naar de zijkant veegde. Bij ons zetten ze voor een poos de weg af, maar hier niet hoor. Hoppa, gelijk eroverheen! Alle losse steentjes hoorde je tikken tegen de onderkant van de auto. En dat was nog niet zo erg, maar er lopen best veel mensen aan de zijkant van de weg. En mij linkt het niet echt lekker als er een steentje tegen je aan schiet. Ergens linksaf gegaan een zandpad in. Lekker buiten af, hobbel de bobbel door de modder, overal groen om je heen, dat vind ik toch wel gaaf!
Helaas waren Maurice en de kids er niet toen we aankwamen. Die waren vandaag en morgen weg, dus heb het afgegeven bij de directeur van de gewone school met een briefje erbij. Maar hij vond het ontzettend aardig en bedankte me hartelijk.
Terug gehobbeld, bijna vast gezeten met de auto, haha! Super grappig, we hingen helemaal scheef! En op het laatste stuk kwamen er 2 auto's voorbij gescheurd. Elouise zei dat dat levensgevaarlijk was en ze andere ook in gevaar brachten. En toen hij wees slingerde de achterste auto over de weg om net een piki te kunnen ontwijken. Elouise reed ook best hard, maar ik denk niet dat hij dat zelf doorhad. De Accasia gaat hier niet harder dan 80km per uur. 1 omdat de weg niet al te best is, 2 omdat er veel mensen en bagage inzit en 3 omdst hij bij elk dorpje moet stoppen. Maar nu reden we 120, voor hier vond ik dat echt hard over zo'n niet goede asfalt weg met gaten. Maar ja, we waren wel snel weer terug in Rangala waardoor ik net op tijd de bus had. Na 1.5 uur weer aangekomen in Kisumu, even langs de supermarkt en naar huis. Weer klaar voor vandaag

Vrijdag 8 juni 2018
Vanochtend werd ik wakker gemaakt om 7.45 uur omdat ze m'n was op kwam halen. Heel leuk allemaal, maar daar hoef je me nou ook weer niet voor wakker te maken...
Dus toen maar gelijk uit bed gebleven, ontbeten, boek gelezen, langs de bank voor geld. Waarvan ik behoorlijk in de war raakte. 1000 chilling is ongeveer 10 euro (iets minder, 8.50 ofzo). Maar als er dan 1000.00 staat  op de pagina om hry om te rekenen is dat nog steeds gewoon 1000 chilling, maar door die stomme .00 snapte ik er helemaal niks meer van! Dus er kwamen maar een paar briefjes uit de automaat, terwijl we de vorige keren stapels en stapels uit het machine haalde. Het leek dus veel te weinig, dus op naar poging 2. Weer kwamen er een paar briefjes uit de machine en toen ik naar buiten liep bedacht ik dat 1000 chilling 10 is, dus ik maar 6000 nodig heb als ik 50 euro wil hebben... Maar, beter teveel dan te weinig en je kunt het altijd terug storten dus zo'n probleem is bet niet.
Door Benson afgezet bij Java House en daar samen met Mary wat gedronken. Geld gegeven wat gestort was op de rekening voor Nina's voor Kenia zodat ze morgen aks het visitingday is op de school van Ashley ook al een stukje voor volgend jaar kan betalen. Naar huis gelopen en geprobeerd maïs te koken, maar daar ben ik na een uur mee gestopt. Op internet staat dat het heel simpel is, groene blaadjes eraf, 7 minuten koken, beetje zout erop en eten maar. Maar zo werkt het dus niet. Andere site: 20 minuten koken. Site 3: 30 minuten koken. En op de 4de site stond dat het afhankelijk was van het soort maïs en hoe oud hij was. Nou, heb van alles geprobeerd, maar lukken deed het niet hoor!
Dus toen maar een tosti in elkaar geflanst. Hatseflats. Dat lukte wel!
Gevideobeld met J en L. Waardoor L mij herinnerde aan mijn kookkunsten toen ik voor de eerste keer een ei ging bakken. Mensen die mij al langer kennen dan vandaag hebben dat verhaal vast al wel eens een keer gehoord van m'n ouders, haha! Laten we het houden op dat het nou niet echt een groot succes was zegmaar...
Mevr. Pabari wilde met mij kletsen en toen ze binnen kwam deed zr haar schoenen uit, ging in de bank hangen en legde haar voeten op tafel. Zo zit ik ook vaak als ik s'avonds alleen ben, maar toen zij het deed in "mijn huis" wat ook nog steeds van haar is, maar alsnog, vond ik toch dat ze zich behoorlijk thuis voelde. Maar goed, daarna naar de leerlingen gegaan en meegweest naar de masai markt. Toch nog snel een houten beeldje gekocht van een masai man. Je komt daar echt niet weg zonder dat je iets koopt. Tenzij je geblindoekt ben, maar dat was ik niet, dus ik neem het mezelf absoluut niet kwalijk, haha!
En daarna met z'n alle langs de KFC. Dat is volgens mij wel vast prik voor ze haha. Heb echt ontzettend hard moeten lachen om ze, heerlijk! Tis maar goed dat ze hier geen Nederlands kunnen verstaan zeg, phoe phoe! Nog even door het winkelcentrumpje gewaggeld en terug naar huis. Gedoucht met m'n vriend de gekko die 9 van de 10 keer aanwezig is in de badkamer savonds en nog even serie gekeken

Zaterdag 9 juli 2018
Vanochtend opgestaan, geen stroom, ontbeten boek gelezen. Naar de supermarkt gelopen. Sammy gebeld of hij me op wilde halen, toen hij er na 20 minuten nog niet was opnieuwd gebeld. Maurice kwam eraan, maar na nog eens 20 minuten was hij er nog steeds niet. Benson gebeld, die was er binnen 2 minuten. Top!
Gevraagd of hij weet waar je klambo's kan kopen. Niet voor aan het plafond maar voor over bedjes heen van 1-jarige. Marga kwam met dat idee aangezien Little Joppe nu voor de 2de keer in 6 maanden tijd Malaria heeft. En een ander kindje heeft ook Malaria. Maar we zijn bij 3 winkels geweest en bij alle 3 hadden ze niet die ik bedoelde tenzij ze die nog moesten naaien. Kan ook, maar ik wist op dat moment niet de precieze maten.
Terug gereden naar huis, gelunched en vandaag scheen de zon weer eens een keer! Dus smiddags lekker in het zonnetje m'n boek gelezen

Zondag 10 juni 2018
Vanochtend een 2de poging gedaan om klambo's te kopen bij een project. Het heet SWAP en staat voor 'Safe Water & Aids Project. Het is alleen zondag vandaag en was er niemand die de poort open deed... Helaas, morgen terug.
Toen ik terug kwam nodigde Pabari me uit om bij hun te komen lunchen. Heel eerlijk had ik daar niet zoveel zin in. Ben een beetje blegh, misselijk en heb keelpijn, maar ben toch maar gegaan. Terwijl ik met haar aan het praten wad over van alles en nog wat bedacht ik me dat ik altijd dacht dat ik helemaal niet zo goed engels kon. En niet goed durfde te spreken, omdat ik dacht dat ik het niet goed zou zeggen. Maar ik kan best wel een gesprek voeren en als ik een woord niet weet, weet ik het te omschrijven. Ik red me wel hier...
Later kwam ook haar dochter en kleinzoon en de buurvrouw. Er was uitgebreid gekookt, op m'n bord lagen 7 verschillende dingen wat allemaal viel onder "indisch eten". Prima, was best lekker. En ook wel gezellig, leuk mens, die buurvrouw. Die weet het allemaal wel even te vertellen!
Toen ik weer wegging was het omdertussen al 3 uur, snel even omgekleed en nog een uurtje in de zon gelegen. Gedoucht gegeten en film gekeken. Vanavond lekker op tijd naar bed!