Het ziekenhuis, een dagje vrij en Marga is er!

Donderdag 19 april 2018:
Vanochtend hebben we van Alice een rondleiding gekregen in het ziekenhuis. Dit was heftiger als ik dacht... Zo overdonderd dat ik vergeten ben om foto's te maken denk ik en de momenten waarop ik eraan dacht het niet goed durfde omdat er veel mensen waren en ik hun privacy niet wilde schade. Achteraf best balen, want een foto zou alles wat ik nu schrijf zoveel meer duidelijk maken.
Het eerste waar we gingen kijken was de administratie, dat kon ik prima hendelen, was bijna saai haha. Toen kwamen we langs een soort huisartsenpost, ook allemaal prima. Alleen was het laken wat over de behandelbank lag wel ontzettend smerig. Daarna gingen we kijken bij de new borns, pasgeboren baby's. Het was een hele kleine ruimte, met 10 bedden. In elk bed een vrouw met een heel klein baby'tje in een doek gewikkeld. En als je pech had moesten 2 vrouwen en 2 baby's in 1 bed door ruimte tekort. Ik wist niet zo goed wat ik zag... Het was propvol, armmoedig, je hoorde baby's huilen, mensen keken leeg en smekend tegelijk, er hing een vreselijke geur, het stonk. Ijzeren bedden met een kaal plastic matras en een laken. That's it. Ook was er een vrouw met maar 1 arm. Zonder baby. Die alleen maar voor zichzelf uitstaarde en gaten in haar shirt had. Als je daar ligt heb je eigenlijk alleen een smal bed om gebruik van te maken en verder niks. Toen we terug liepen wees Alice een stukje van het gebouw aan waar vrouwen bevielen, daar mochten we niet naar binnen vanwege de privacy.
We zijn ook langs een 'mannenafdeling' gelopen. Mannen en vrouwen liggen hier apart. We kwamen in een ruimte met muren die best wel opnieuw geverfd zouden mogen worden. Er stonden een stuk of 20 bedden. Een van de mannen, super mager, spierwitte ogen, was alleen maar overstrekt naar het plafond aan het kijken en lag te ijlen. Toen ik omkeek was er een muur weggehaald zodat 'kamer B' eraan gekoppeld was. Het zag er naar uit dat de muur die er gestaan had was weggehakt, ze de stenen weggehaald hadden en er nu dus een flink gat in de muur zat, maar laten we het "een doorgang" noemen. Ook daar stonden ongeveer 20 bedden. Daar hielpen 2 verpleegkundige een man overeind die aan het infuus lag en er nog magerder uitzag dan de man in kamer A. Z'n polsen en benen waren stokjes, wangen ingevallen en zijn ribben waren overduidelijk zichtbaar omdat hij geen shirt aan had.
Als je in kamer of deel A ligt ben je heel ziek en in kamer B gaat het al wat beter. Ook hebben we de vrouwenafdeling gezien. Hier geld hetzelfde. Kamer A is erg ziek en kamer B is al wat beter. Ook hier lagen ongeveer 20 mensen dicht op elkaar in een kamer. In de hoek lag een vrouw die een soort kreunend geluid maakte, voor mij was het niet duidelijk of ze nou iemand riep of pijn had. We liepen door kamer A naar kamer B. Iedereen zag er hier zó ziek uit. Misschien omdat het er armoedig uitziet en ze geen ruimte hebben, het is echt ongelofelijk. We zijn nog langs een gebouw gekomen waar ze opereren, de aptoheek, we hebben alles gezien en hebben afgesloten met het mortuarium, het kantoor daarvan in ieder geval. Die man stelde zichzelf even voor en wij ook. En hij begon te vertellen over dat als mensen hier overlijden het 2 weken duurt voor ze begraven worden. Nina en ik keken elkaar aan. Hij vulde daaraan toe dat het soms wel 1 maand duurt en ze het lichaam dus boven de grond 1 maand bewaren. Daarbovenop kwam Alice die vertelde dat het soms 2 maanden duurt voordat mensen begraven worden! Echt niet te doen gewoon. Met die warmte! Want we hebben gevraagd hoe ze dat dan doen, 2 maanden een lichaam bewaren, maar dat werd ons niet helemaal duidelijk. Wat we ervan begrepen is dat ze in een vriezer/koeling bewaard worden op 4 a 5 graden, maar dat niet alle lichamen daarin passen en dus erbuiten staan. Vervolgens vroeg hij of we wel eens een dood iemand hadden gezien. Dus ik zei 'ja'. Vervolgens kwam de vraag of we wilde kijken wat ze deden. Dus we hebben netjes 'nee, dankjewel' gezegd en zijn verder gegaan met de rondleiding.
Na de rondleiding zijn we terug gelopen naar de manager. Hij vroeg wat we ervan vonden en hebben er even kort over gepraat.
Als ik hier wil werken in de 3 weken dat ik in Kisumu ben en Marga en Nina weer naar huis zijn kan ik op elke afdeling werken zei hij. Alleen vraag ik me af of ik dat wel trek... Nog maar even over nadenken dus.

Vrijdag 20 april 2018
Gister avond hoorde Nina een gek geluid op onze kamer. Dus ik luisteren. Nina zei dat het écht in onze kamer zat, maar ik zei dat dat niet zomaar kon. Wel dus... Nina zei: "Succes ermee!" Ik onder het bed kijken en kwam met verbaasde ogen terug waardoor Nina bang op de bank sprong. Toen ik zei: "Er zit een kat onder het bed..." raakte Nien helemaal in paniek. Van de spanning begon ze te huilen en te roepen dat ze het echt niet leuk vond. Ik vond het wel grappig, katten zijn grappig. Ik kijken of ik die kat kon pakken, maar het was echt een straatkat. Hij was echt zoooo niet blij! Eigenlijk zielig, want hij was ontzettend bang en kon niet weg. Als ik aan de ene kant keek en hem wilde pakken zat hij aan de andere kant enz. Werkte niet dus... Ik vroeg aan Nina wat we gingen doen, want ik wilde niet van top tot teen open gekrabd worden. Dus naar de buren. Ik liep al maar werd door een angstig stemmetje terug geroepen: "Nien! Wacht! Je moet m'n broek pakken! Jij gaat me hier niet alleen laten hoor! Met dat beest! Doe normaal!" *zucht* oke, broek gegeven en samen naar de buren. Die sliep, dus door gelopen naar onze vriend zonder voortanden die elke avond even in het swahilli komt kletsen met ons. Ondertussen was onze buurman wakker en hebben we met z'n 3en de kat naar buiten gekregen via het raam. Hij ging vanzelf die kant op, dus waarschijnlijk was hij daar ook door naar binnnen gekomen. Onze vriend zonder voortanden lachtte zich kapot omdat Nina weer in paniek op de bank stond.
Ook deze ochtend, toen we naar het zwembad gingen moest hij er nog om lachen en deed hij haar even na, haha!!
Vandaag heel de dag bij het zwembad gelegen en savonds gegeten bij de KFC. Rustig dagje. Ondanks er ongeveer 50 a 60 mensen bij dat zwembad kwamen eten en er zeker 3 mensen (apart) met fotograaf naar ons toe zijn gekomen met de vraag of hij een foto van ons mocht nemen. Een 'nee' vond hij moeilijk te accepteren. Als ik 'nee' zei vroegen ze het nog een keer aan Nina en andersom. Het is natuurlijk een echte bezienswaardigheid, twee blanke in bikini aan het zwembad.

Zaterdag 21 april 2018
Vanochtend hadden we met Nowe afgesproken op het vliegveld. We zijn er met Sammy heengereden en hebben gewacht op Marga. Het is stom als je je moeder al ziet staan terwijl ze wacht op haar koffer en jij achter het hek moet blijven staan wachten. Maar uiteindelijk kwam ze met allebei haar koffers en was het fijn d'r weer te zien. En best raar ook, dat ze er "ineens" is. We hebben onderweg even een andere simkaart geregeld, maar er was een probleem in de winkel. Geen idee wat. En hebben daarna wat gedronken en gegeten in het huisje. Marga haalde een petje uit haar tas dat ik niet zo mooi vond. Dus dat zei ik. Marga zei vervolgens tegen Nowe dat ik haar pet lelijk vond en toen zei nowe 'ja'. Marga vroeg het nog een keer en weer zei hij dat hij haar pet ook lelijk vond. Nina en ik lagen he-le-maal dubbel! Nowe is (/lijkt dus) een veel te brave, stille, verlegen en rustige jongen. Dus ik had echt niet verwacht dat hij dit zou zeggen, haha! Ook leuk om hem zo hard te zien lachen. Toen ik buiten met Marga's telefoon bezig was hoorde ik Nowe en Marga praten over hoe Joppe overleden is, toch wel lastig... Wat wel weer "grappig" was is dat we kip over hadden van gisteravond van de KFC. Dat was op, maar die emmer heeft nowe afgewassen. Die emmer is van karton, maar waarschijnlijk heeft hij geleerd om niks weg te gooien omdat hij niet veel (/niks) heeft.
Later zijn we nog een drankje gaan doen bij Jave House. Gezellig gekletst! Nog even naar de supermarkt geweest en Nowe afgezet bij de bushalte. Thuis ff een koud biertje, omdat het echt warm is! En met de piki naar Dunga gereden, daar hebben we heerlijk gegeten met afrikaanse muziek en uitzicht vanaf de berg over het water. Op de terugweg met de piki zag ik een nijlpaard. Nina zat voor me op de piki dus die kon ik het gewoon aanwijzen, maar Marga reed achter ons dus riep ik maar heel hard. Benson moest er hard om lachen! Is voor hun natuurlijk redelijk normaal, een nijlpaard op max 4 meter afstand!

Zondag 22 april 2018
Vanochtend lekker uitgeslapen en ontbeten. Heb m'n boek uitgelezen en ben alweer begonnen in de volgende. Nina had voorgesteld (toen we de verblijven gingen boeken) om bij Sarah te logeren dus kan Marga deze 3 nachtjes hier slapen in Milimani. In de middag hadden we afgesproken om te gaan lunchen bij Java House, Mariëlle kwam ook. Was echt heel gezellig, Mariëlle is echt een heel leuk mens! Nog even boodschappen gedaan en gekeken voor een jurkje, niks gevonden, maar Marga wel! Marga heeft al 10 jaar geen jurk meer aangehad haha. Thuis nog even een drankje en gekletst met z'n 3en. Gelukkig kwam onze vriend zonder tanden weer langs, hadden we gister niet gezien en begonnen er bijna te missen. De woorden die hij ook in het engels kon, een stuk of 10, heeft hij vertaald in hrt swahilli, of andersom eigenlijk. Dus we kunnen het nu gaan keren haha! Na het bezoek de koelkast schoon gemaakt en de kip gekookt voor de beeste hier, die was niet meer goed. Al snel kwam er een kleine kat op af waarnaar Marga kip begon te gooien. Dat was duidelijk een veel tammere kat dan die bij ons onder het bed zat van de week. Wij nog even nieuwe kip gehaald bij Tuskys (de supermarkt), eten gekookt en gegeten. Rustig dagje!