Kakamega, babay home, de kerk en nowe naar school

Vrijdag 27 april 2018
Vanochtend zijn we gelijk na het ontbijt vertrokken naar Kakamega Forest. Dat is een regenwoud van 32 hectare. Elouise heeft ons erheen gebracht en we hebben er 3.5 uur / 4 uur gewandeld. Het was echt heel mooi! We gingen in het begin een hekje door en 10 meter verder stond je meteen in het regenwoud. Hoge bomen, je hoorde en zag vaak de rivier, fluitende vogels, apen in de bomen, kikkers, vlinders. Geen bereik op onze telefoons haha, dus echt in de middle of nowhere! Al was Nowe wel erg onder de indruk en heeft de eerste 1.5 uur gefilmpt. Tussendoor stopte we af en toe en legde Timothy (onze gids) wat uit over de bomen, mieren, enz. Ook deed ik even een super stoere streetdance move waardoor ik met een hand achter me de grond aanraakte en met mn billen boven de grond hing. Nee, ik viel, bijna haha!
Op de terug weg zijn we doorgereden naar Ugunja voor cola en een poster voor Nowe. Er was markt, heel leuk! Alleen iedereen roept je na: "Mzungu! Mzungu!" En dan nog iets in het swahilli wat we niet verstaan. Een groep jongens stond bij een winkeltje en riepen met z'n alle: "Wauw! Wauw! Psst! Wauw!" Er was een man waarvan wij alle 3 dachten dat hij niet helemaal "in orde" was die luidruchtig naar ons toe kwam en ons bij onze armen pakte. Was niet zo tof... Toen we terug liepen naar Elouise zat hij op de grond. Toen hij ons voorbij zag lopen ging hij op z'n rug liggen en probeerde naar onze voeten te grijpen... Markten vind ik wel heel indrukwekkend hier. 100en kraampjes dicht op elkaar. Overal mensen, super druk. Overal spullen. Tomaten, eieren, stinkende vis, zakken met mais meel, enz. Geeft echt wel een sfeer.
Voor het eten nog even bij de kindjes wezen kijken. Alles lag te slapen behalve Little Joppe hihi. Na het eten zagen we Coretti, die doet voor ons de was en kan dan wat extra geld verdienen. Ze woont achter ons in een huisje met 2 dochters en 1 zoontje volgens mij. Het huisje is van ijzeren platen gemaakt en er staat 1 stapelbed in. Ze was eten aan het koken voor haar dochters op een soort klein bbq'tje. We hadden nog loomstiekjes binnen liggen waarmee je armbandjes kunt maken, daar waren ze erg blij mee!

Zaterdag 28 april 2018
Vandaag hebben we een dagje meegedraaid op Baby Home. Om 8 uur zijn we begonnen. Marga stond op de 'admission room', dat is de kamer met de hele kleine baby'tjes. Ik stond op de 'baby room', dat is een kamer met de peutertjes. En Nina stond bij de oudere kindjes van 3-4 jaar. Ik was wel blij met de peuters, want die krijsen minder hard dan de 3-4 jarige  en hangen niet constant aan je broek voor aandacht.
Eerst heb ik de peuters uitgekleed en gewassen, vervolgens droogde Alice ze af en kleede ze aan. Degene die klaar waren werden in het speellokaal gezet en konden gaan spelen. Ondanks dit de eerste keer was dat ik echt meehielp met wassen enz ging dit erg vlot! De peuters werden alleen gelaten met een dichte deur en speelgoed terwijl wij gingen wassen en dweilen. De bedjes verschoont en de kids weer eten gegeven. Voor het eten was het echt... Ja... Onrutstig? Ze waren echt allemaal aan het huilen. Nou ja, huilen? Gewoon krijsen. Echt keihard! En niet stoppen ook! Dit duurde best een tijdje, want voor het eten moesten ze nog een keer verschoond en op een stoeltje gezet worden. Na het eten zijn ze gaan slapen en konden we zelf even lunchen.
Na de lunch zijn we met Nowe naar het voetbalveld gegaan. Daar waren vandaag wedstrijden waaraan je mee kon doen. Was wel leuk om te zien. Alleen hadden we in het caffee waar we bier gingen halen voor vanavond een man opgepikt die niet meer wegging en maar bleef praten tegen ons. Toen we op het gras gingen zitten bij het veld kwam hij bij ons zitten en maakte de hele tijd grapjes over ons. Dat dachten we in ieder geval omdat hij vaak 'Mazungu' zei in een zin en de kinders dan naar ons keken en begonnen te lachen. Voelde niet heel fijn dus op een gegeven moment gevraagd wat hij zei en dat als hij een echte man is het gewoon zegt. Dit durfde hij blijkbaar niet, dus de kindjes lachte nu om hem en is toen weggegaan. Het was wel leuk om Nowe z'n best te zien doen! Fanatiek voetballen in de felle zon op het warmst van de dag.
Terug op Baby Home nog wat met de kindjes gespeeld en de fles gegeven. Ik was er ondertussen wel een beetje klaar mee. Ben niet helemaal lekker en het vraagt echt wel wat energie al die kinders. Ik zei op een gegeven moment dat ik wel kinderen wil later, maar geen 4-ling. Daar moesten ze wel om lachen.
Nu zijn we klaar, lekker even al de poep, pies, kwiel en snotjes van ons afwassen en even uitrusten.
Tijdens het eten kwam de zuster bij ons zitten, die vroeg hoe we het werk vandaag vonden. We hebben de 2 posters van Nowe laten zien die hij vandaag gekocht heeft. Ze vroeg waar we het vandaan hadden gehaald omdat ze ze erg mooi vond en we hebben maar niet gezegd dat dat was in het caffee waar we bier hebben gehaald. Tis nou eenmaal een non hé? Haha!
Het was een gezellige avond, hebben veel gekletst. Over hoe het komt dat Nowe nog steeds op Babay Home woont terwijl hij al 17 is en de meeste kids weggaan als ze 4 zijn. Over de nicht van de zuster die in Den Haag was. Over dat we in 2013 met z'n 3en in 1 bed hebben geslapen toen we met Anastacia meegingen. En ook over de man van vanmiddag op het voetbalveld, Nowe vertelde dat hij dronken was. Ook vertelde we dat Nowe wel ontspannen was bij ons en grapjes maakte dus ik vertelde dat ik van de week een babyfoto liet zien van mezelf en Nowe had gezegd dat ik een dikke baby was. De zuster keek hem aan, best serieus en zei: "Nowe, you were a fat baby to!" Echt hilarisch!

Zondag 29 april 2018
Vanochtend ging om 6 uur de wekker, omdat om 7 uur de kerkdienst begon. Dat vond ik nogal vroeg, maar als je je realiseerd dat sommige mensen 1 of 2 uur moeten lopen voor ze er zijn valt dat wel mee. De kerkdiensten zijn hier best hip. Er word veel gezongen en gedanst, meer dan in nederland in ieder geval. En in de muziek zit best een stevige bass. Ook was het wel grappig volgens mij, want Nowe en de rest van de mensen die het (wel) konden vertaan moesten best vaak lachen om wat er gezegd werd. Tijdens de dienst moesten we een paar keer gaan staan om mee te klappen en te zwaaien met onze armen. Sommige mensen stonden echt te dansen. Aan het eind brachten we 'een offer' en moesten we naar voren lopen. Of course werden we weer aangekeken, wanneer zijn er nou 3 blanken in de kerk in Rangala. Dat komt niet elke week voor. De dienst duurde 2.5 uur en ben nog nooit zolang in een kerk geweest...
Na de dienst hebben we op Baby Home thee gedronken en even rustig gezeten in ons huisje. Gelunched en smiddags geholpen bij de kids. Had daar eerlijk gezegd niet heel veel zin in, maar toch maar mee gegaan. Ik mocht de spelende peuters eten geven. Pompoen papje? Denk ik. Maar het waren er 6. En zie die 6 spelende kids maar eens eten te geven. Er is 1 kindje dat al kan lopen. 2 kunnen nog niet zelfstandig zitten en de rest wel, maar nog niet staan/lopen. Ik zat in kleermakerszit met een kind op schoot. Hoofdje bij mn knie, zodat ik die mooi met m'n rechterhand eten kon geven. Nog 3 om me heen zitten en het kindje dat al kon lopen stond naast me. Eentje was nog druk aan het spelen dus even lekker laten liggen. Die al kan lopen speelde met een plastic fles met steentjes erin, maar dat maakt pas geluid als je ermee slaat. Dus, ik werd gemept, het bakje met eten kreeg klappen, de lepel werd geraakt dus het eten viel op de grond, een kind werd gemept. Die janken, hapje erin en weer stil. Met links had ik het bakje vast en met rechts wilde ik eten geven. Het kindje dat kon lopen had niet zoveel geduld en greep steeds naar het bakje met eten. Natuurlijk waren ze allemaal lekker aan het knoeien op hun mooie witte zondagsejurkje omdat ze geen slapje omhadden. Of zaten ze met hun handen in hun papmond en daarna aan elkaar. Dit ga ik de volgende keer dus even anders doen... Savonds gegeten. Eieren met een gehakt laagje eromheen. Aten we 5 jaar geleden toen we hier waren ook, is echt lekker! Glaasje water erbij. Laatste slokje zag ik iets in het water... Beter gekeken, was het een wormpje...!! Marga kijken, Nina kijken. Ja, het was een worm en het zwom. Was ik even blij dat ik die niet doorgeslikt had! Maar, we al 4 dagen aan de poeperietes, buikpijn en misselijk. Filmpje gemaakt en het glas met de worm even meegenomen naar de zuster. Reactie: "Oh my god!" Ja, dat is dus wat wij ook dachten. Uitgelegd dat ik al 4 dagen niet lekker ben en toen werd Tobias erbij gehaald. Die werkt in het ziekenhuis hierachter in het laboratorium. Hij vertelde dat het water al heel lang in die 10liter fles zit en er daardoor wormpjes inkomen. En of we nu wel of geen wormen of eitjes hebben gedronken maakte niet veel uit. Deze worm had het water geïnfecteerd waardoor ik en Marga een beetje ziek zijn. Ik kreeg 2 pillen zodat ik me vannacht minder ziek voel en morgen gaan ze onderzoek doen... Ben benieuwd. In het huisje de pillen ingenomen en heeft Nowe nog het een en ander verteld over de verschillende soorten wormen en ons water gecontroleerd. Hij heeft 3x gezegd dat ik nu m'n medicijnen heb gehad, moet rusten en Tobias weet wat hij doet, dus ik me maar niet zo druk hoef te maken. Toch wel lief van dat manneke ey! Denk dat hij zich drukker maakt dan mij, kan er nu toch weinig aan doen. Maar, toch maar even niet googlen, haha!

Maandag 30 april 2018
Vanochtend heb ik rustig aangedaan en m'n boek gelezen. Daarna hebben we Little Joppe netjes aangekleed en buiten in het gras foto's gemaakt. Was erg mooi met bellenblaas. Hij snapte er niks van en zat vol verwondering te kijken. Gelunched voor de laatste keer met Nowe erbij en smiddags hebben Marga en ik hem weggebracht naar zijn school. Als ik loop voel ik bij elke stap een dreun in m'n buik dus de busrit met allemaal hobbels was erg fijn. Niet dus!
(Vanochtend bij Tobias een antibioticakuur gehaald. Hij vermoed dat ik een maag en darm infectie heb)
In Boemela nog wat boodschapjes gedaan voor school, doos vol. Volgende bus gepakt naar zijn school en toen moest hij zich melden. Hij moest laten zien wat er in ee doos zat en de man vroeg speciaal naar zeep. Nowe legde uit dat als je geen zeep meeneemt je terug gestuurd word en niet naar school mag komen.
We liepen naar een van de slaapzalen. Best rommelig allemaal met zooi op de grond en gaten in klambo's. Even de stapelbedden geteld, het zijn er 20 aan 1 kant dus 40 totaal en omdat het stapelbedden zijn ×2 is dus met 80 jongens slapen in een zaal. Nowe was het sleuteltje kwijt van z'n slot op z'n kist dus heeft de kist met een vork opengebroken en zei dat hij dat later wel weer zou repareren. Een handoek en wat uniformen kwamen verfrommeld uit de kist. Marga heeft dat natuurlijk even zo netjes mogelijk opgevouwen en toen terug in de kist gestopt.
Nowe blijft nu voor 3 maanden op school en tussendoor komt hij (als het goed is en er dus geen stakingen zijn) niet terug op Rangala. Hij vertelde tijdens de rondleiding dat het eten op gevangenisvoer leek, haha! Ja, na zo'n weekje mee eten met ons 3x per dag is het natuurlijk wel weer even wennen. Hij heeft zijn klas laten zien en toen kwam hij aan met een termiet, die kon je eten maar dat heb ik niet geprobeerd. Er lag er nog een op de grond. En nog een. En nog 10 en nog 20. En hoe verder ik keek, hoe meer het er waren. Allemaal dood. Het waren er wel honderden!
De leerlingen krijgen elke dag om 6 uur sochtends ontbijt en de les begint om 7 uur. Om 11 uur heeft hij even een half uurtje pauze, dan les tot 1 en een half uur pauze en dan om half 5 nog een half uur pauze voor het avond eten. Dit dus voor 7 dagen in de week 3 maanden lang. En als ik het goed begreep ook nog les heeft na het avond eten.
Buiten nog iemand een foto laten maken van ons 3 en toen de bus terug gepakt. Marga en ik hadden allebei het idee dat hij niet niet zo'n naar z'n zin had op school. En dat begreep ik best als ik dit zo zag...
Onderweg naar de bus liep er een clubje meisjes achter ons in keurige uniformpjes. Ook hun vonden het raar om blanken te zien en riepen steeds. Ik stak mn telfoon omhoog en nam een selfie. Toen ze dat zag begonnen ze allemaal nóg harder te roepen, haha!
Voor de bus stond een man met een raar voetje. Zijn voet stond niet met zijn tenen naar voor, maar was zo verdraaid dat zijn enkel en tenen ondersteboven naar achteren wezen. Ook met z'n arm. Zag er niet zo comfortabel uit. In de bus zat een non met een kindje. Het leek alsof de non zich ineens iets tebinnen schoot. Ze gaf de baby over de stoel door naar voren en schoot de bus uit. Kind janken natuurlijk. Best bijzonder dat dat hier zo gaat. Ik ben nog geen moeder, maar weet niet of ik m'n baby zo maar aan iemand voor me in de bus zou geven en weg zou lopen voor een tijdje.
Net als op de heenweg overgestapt op het punt bij een hotel waar we 5 jaar geleden wat gedronken hbeben. Toch grappig dat je zoiets nog herkent. Toen ik de bus uitstapte kwam er een man lachend en wijzend op me af. Dus ging ik ook maar lachend en wijzend op hem af. Hij gaf me een hand, maar vervolgens krijg ik mijn hand niet meer terug. "Where are you going?", "to Rangala", "Okay, follow me!" Maar ik volgde hem niet, daar ben ik te eigenwijs voor. Dat viel hem vies tegen, haha! Maar hij liet ons toch de goede bus zien, dus ik had hem net zo goed wel kunnen volgen. Niet altijd zo achterdochtig zijn dus...
Hij heeft nog wat staan klooie buiten de bus met een andere man om ons aan het lachen te krijgen en zijn toen gaan rijden. Maar, we gingen de verkeerde kant op. En Marga dacht ook dat we de andere kant op moesten... Gelukkig draaiden we na een tijdje. Dat kan natuurlijk niet overal aangezien het erg druk en vol is op straat.
In Boemela was het droog, maar in Rangala was het aan het onweren! Niet normaal.
Na het eten kwam de zuster weer even babbelen over hoe het was om Nowe naar school te brengen. En op de terugweg naar het huisje was het donker. Marga liep voorop en er lag een langwerpige kronkelende tak op de grond. Dus Marga maakte er een sprongetje overheen omdat ze dacht dat het een slang was. Van de week glibberde die namelijk voorbij. Hierdoor maakte Nina ook een sprong en schrok ik weer van Nina. Daarna alle 3 in de lach geschoten. De zuster keek ons raar aan, maar toen we uitlegde wat we dachten gezien te hebben moest zij ook lachen. Nu lekker douche en wat vroeger m'n bed in. Door de regen was het trouwens naar binnen gekomen dus dat was echt zeikes nat. Gelukkig hebben ze hier genoeg matrassen!